Chitaliste

Sommige dingen zijn er hetzelfde.

"Libraries are in a process of transformation, they are changing their place and role in the lives of local communities, thereby changing the lives of communities themselves. This can be felt especially strongly in small settelements where people are in a disadvantaged position in terms of access to information. With their inclusion into the Global Libraries family, this informational discrimination can now be overcome", stated Natalia Georgieva in the beginning of her presentation. Libraries are transforming from "reading places" into "places where people and ideas can connect". Special accent was placed on the opportunity for libraries to develop innovative services in partnership with other institutions and organizations."

Andere dingen weer niet. Of minder.

Bibliotheken in Bulgarije zijn vaak ondergebracht in gebouwen die chitaliste heten. Ik wist het ook niet hoor. Ik kwam er alleen maar achter omdat ik zocht naar het adres van de bibliotheek in Popovo.

Een chitaliste is, zo lijkt het tenminste een typisch Bulgaars fenomeen, een gemeenschapsgebouw met daarin een bibliotheek, een podium/theater, een ontmoetingsruimte. Dat lijkt op wat je nu soms in Nederland ziet. Alleen staat in Bulgarije in de meest onooglijke dorpen (en geloof me, daar zijn er daar heel veel van) zo'n voorziening. Makkelijk hebben ze het niet. Maar dat geldt voor het hele land. Symptomatisch misschien, de info aan het begin van dit blogje kon ik vandaag alleen nog maar terug vinden via de Wayback Machine.

Herkennen doe je zo'n chitaliste trouwens nauwelijks. Het is gewoon een gebouw, er hangt geen bord aan, er prijkt geen logo op, er is geen lichtreclame. Dat hoeft natuurlijk ook helemaal niet. Als je daar woont dan ken je dat gebouw. Dus waarom zou er dan nog iets aan de buitenkant op moeten worden geprikt?

In ieder geval, buiten het verdwalen in bossen waar paden slechts een idee van buitenlanders is en het uitlaten van honden gaan we proberen de chitaliste in Popovo te vinden. En misschien die in Razgrad. Omdat die naamplaats zo mooi klinkt. Zeg het maar eens hardop, Razgard, je hoort de barsten al bijna in het grauwe beton van de vale fats aan de rand van de stad springen.