Het was zondag en we gingen sokken kopen. Wandelsokken. In de oude zaten gaten en hoewel je daar weinig van merkt hoort het niet. Omdat de dichtstbijzijnde wandelsokkenwinkel een Decathlon in Veliko Tarnovo is en die plaats anderhalf uur verder ligt konden we meteen testen of de Volvo, die de laatste tijd vaker bij een garage was dan dat hij voor de deur stond het weer goed deed.
Ik denk, ik zet het er maar even bij. Dat men niet gaat denken dat het enige dat we hier doen het zoeken naar obscure en vervallen socialistische monumenten is.
Na een tijdje rijden over wegen die al net zo druk bevolkt waren als het gemiddelde wandelpad kwamen we in Draganovo. Nu stond daar een monument dat ik graag even wilde zien maar dat had ik pas gezegd toen we al onderweg waren. Annet wordt ook wel eens wat moe van mijn monumentenafstreeplijst.
Ik zal eerlijk zijn, het viel nogal tegen. Het blijft natuurlijk het enige monument op de hele wereld voor "De internationale" maar, nou ja, ze hadden er wel iets creatievers van kunnen maken dan iets dat sprekend lijkt op de klokkentoren van een mislukt brutalistische kerkgebouw. Wel aardig om te weten is dat na de geluidloze omwenteling van 1989 de plaat met de tekst van de eerste twee strofen van "De internationale" werd gestolen. En dat de bevolking van Draganovo geld inzamelde om de tekst opnieuw aan te brengen.
Omdat het monument nogal tegenviel dwaalden we wat door het verlaten centrum van de plaats. We kwamen een grote lagere school tegen (die nu voornamelijk leeg zal staan) met een enorme schildering op de muur.
Bloemen, gewassen, vrolijke mensen met uitgestrekte handen. Dat herkende ik wel. Maar wat was dat rare ding bovenaan de schildering? Een maancapsule? Een douche? Een tijdmachine? Toen we na een tijdje vruchteloos raden het schoolplein afliepen kwam er een vrolijk kwispelend hondje aanlopen. Je zag aan zijn ogen dat hij het antwoord op onze vragen wist. Maar ook dat hij het niet ging vertellen. Zo zijn ze, die Bulgaarse hondjes.
Draganovo was nog steeds leeg toen we op de muur van een haveloos postkantoor deze muurschildering zagen. Stalin en Dimitrov (Dimitrov was de eerste president van Bulgarije en een groot fan van Stalin. Al gaan er hardnekkige en onbewijsbare geruchten dat Stalin hem liet vermoorden). Nu is het misschien voor mensen in het westen een schouderophalende afbeelding. Maar je zou kunnen zeggen dat, als je de afbeelding zou willen vergelijken met iets, stel je een nu nog bestaande muurschildering van Hitler met Mussert op het postkantoor van zeg Hoogeveen of Anna Paulowna voor.
Naast de hoofden was een tekst nog vaag leesbaar. "Voor de 70ste verjaardag van de grote Stalin" en dan iets met procenten en het woord "overwinning". Stalin werd 70 in 1948, het jaar dat Bulgarije een communistisch land werd. Als de tekst echt zo oud is zou dat betekenen dat de muurschildering er al 77 jaar is. Maar vooral, niemand heeft het ding in de 36 jaar na 1989 over-, of beter weg geschilderd. Niemand.
We reden verder naar Veliko Tarnovo, naar het winkelcentrum waar de Decathlon is. Dat winkelcentrum was een stuk groter geworden sinds ons laatste bezoek. Ik kocht twee paar wandelsokken, en betaalde ze contactloos. We zagen een grote winkel met allerlei spullen voor dieren, er waren kledingzaken en een supermarkt met dingen voor de tuin. Op straat lagen wat verwaaide zakjes waar MacDonalds maaltijden in hadden gezeten.
Er zijn momenten dat ik dit land snap. Maar afgelopen zondag snapte ik eigenlijk alleen het vrolijk kijkende hondje
Posts
