Ik geloof dat dit eerder "De buurt waarin we wonen" heette maar omdat we nu toch te ver van Ulitsa Pirin 6 verwijderd raken maak ik van buurt maar dorp.
Vandaag gaat het naar de linkerkant van het dorp. Maar eerst nog een stukje dorpsplein. Op de foto hierboven zie je nog een glimps van de oude school. Die is natuurlijk allang gesloten. In Palamartsa woont nog maar een enkel kind. Die gaat met de brakke schoolbus naar Popovo. Op de foto zie je rechts een berg asfaltschaarpsel liggen. Dat kun je gebruiken om kuilen in de niet verharde straten te dichten. Alleen de doorgaande weg is geasfalteerd.
Na het plein ga je linksaf en dan meteen weer rechts. Voor je het erg smalle straatje, misschien is het meer een steegje in gaat zie je één van de bijzonderheden van Palamartsa. Waarschijnlijk is dit het enige dorp in heel Bulgarije met een Thais restaurant. Het zit natuurlijk wel dicht. Het restaurant is van Tui en het werd als een soort hobby project voor haar gebouwd door haar IJslandse man. Het bouwen duurde jaren. En daarna moest er nog vergunningen komen, dat duurde ook weer erg lang. En daarna kwam de COVID. Ik denk niet dat het ooit nog open gaat. Tui verkoopt nu één maal per maand haar eten op de markt. Ik geloof niet dat ze er van hoeft te leven.
Het is een verraderlijk straatje, of steegje. Er komt nauwelijks zon en na sneeuw en vorst blijft het daar nog wekenlang spekglad. Vallen is vrijwel gegarandeerd. Alle huizen in de straat staan leeg.
Dit is een voorbeeldhuis. Het is ooit verkocht. Met het opknappen is wel begonnen, ik gok door Engelsen want er hangt een slinger met Engelse vlaggetjes. Maar het is nooit afgekomen en het huis staat alweer een lange tijd leeg.
Als je met de bocht in de straat meeloopt is er rechts een kleine boerderij waar nog een oude mevrouw woonde. Die is overleden en ook dit huis staat leeg. Niet op de foto staat het huis wat daarna weer komt. Daar wonen Bulgaren die een paar kleine hondjes hebben. Echte helden zijn het. Ze bekijken je als je langsloopt vanaf hun bankje in de zon. Als je voorbij bent beginnen ze stoer te blaffen. Al stoppen ze daarmee als je je omdraait.
Dit huis was lang een bouwval maar de laatste twee jaar wordt er zo af en toe aan gewerkt. Er zit al een keurig dak op dus wie weet gaat er ooit iemand in wonen. Al hoeft dat niet.
Dit huis staat iets verder en hoewel het nieuwe kozijnen heeft gekregen (je gaat hier op de raarste dingen letten) woont er niemand. Na dit huis staat er her en der nog een vervallen huis maar daar woont alleen heel soms in de zomer een zigeunergezin. Die komen naar het dorp om voor een schijntje abrikozen en aardbeien te plukken.
En dan is het dorp klaar. Buiten begint. Er loop daar een weggetje maar dat wordt maar een paar maal per jaar gebruikt door vrachtwagens met gekapte bomen. Er zitten ook veel te veel gaten in om te dichten met het aanwezige asfaltschraapsel. Maar je komt hier niet om van mooi asfalt te genieten.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten