Toen er geen water meer uit de kraan kwam

Het was vorige week een gewone, doorsnee, niks aan de hand donderdag. Tot er tegen de middag een bericht op Facebook verscheen van Joe, maar eigenlijk van burgemeester Gosho (Joe is Engels en de enige buitenlander in het dorp die perfect Bulgaars spreekt)(en Gosho heeft wijselijk geen Facebook). Het bericht stelde dat alle bronnen die het dorp van water voorzien waren opgedroogd. En dat er dus geen water meer uit de kraan zou komen. 

En daarna ging het dus alleen nog maar over water. En waarom het er niet meer was.

Dat er zoveel opwinding ontstond was eigenlijk raar. Vanaf eind mei was het water al op rantsoen. In de ochtend had de ene helft van het dorp water, en in de middag de andere helft. In principe dan. Want de huizen die wat hoger liggen hebben al maanden geen water meer. De waterleiding werkt volgens het zwaartekrachtprincipe. Van het reservoir, dat op een heuvel boven het dorp ligt loopt water naar beneden. Maar omdat er al een tijd niet genoeg water is om het hele buizensysteem te vullen loopt al het water naar het laagste deel van het dorp.

Waar ons huis staat. 

We zeggen het niet echt hardop maar wij hebben bijna altijd water. Een beetje. Omdat ons huis laag in het dorp staat en de zwaartekracht zelfs in Bulgarije werkt. 

Maar het water was op. Zelfs bij ons druppelde er maar een miezerig straaltje uit de kraan. Omdat je toch de wc door wilt trekken, wilt koken, en ook koffie dan wel thee wilt drinken vulden we flessen. En als er één leeg was zetten we die onder het miezerige straaltje. En na een tijd was die fles dan weer vol. Je vult een fles, je vult de dag.

Door het definitief klinkende, het water is op, ontstond er, gut, boosheid. Al gaat dat hier vaak samen met gelatenheid. De oudere Bulgaar zegt dat we maar het best kunnen gaan bidden voor veel sneeuw (want daar ligt de oorzaak van het watertekort, het sneeuwt fors minder dan vroeger). Een jongere Bulgaarse vrouw belde met het waterbedrijf, hoe ze nu haar pasgeboren kind moest wassen enzo. Het waterbedrijf liet weten dat dat niet hun probleem was en dat er ook geen water in tankwagens zou worden aangevoerd. Daar kunnen we niet aan beginnen mevrouwtje. 

Na een paar dagen verscheen een nieuw bericht van burgemeester Gosho. In de pijpen die het water van bronnen naar het reservoir waren vier (4!) grote breuken gevonden. Ze werden gerepareerd maar, er is hier vaak een maar, het waterbedrijf had maar twee graafmachines en er was er één stuk. En de andere was in een ander dorp bezig waar geen water was. Die breuken zijn trouwens niet uniek. De minister die over het water gaat verklaarde laatst dat na onderzoek is gebleken dat 70% van het water weglekt, wegstroomt of een ander woord. Overal. In het hele land! 

Toen er op een onverwacht moment wel weer water uit de kraan kwam was dat net, toeval bestaat misschien toch niet, het moment waarop de watermetermeneer de huizen in het dorp langsging. De man werd her en der niet vriendelijk onthaald. Wat flauw is want hij is vriendelijk en kan er ook niets aan doen. Maar, zijn verschijnen bracht het oude "we betalen voor lucht" gesprek weer op gang. Een opmerkelijk iets van het Bulgaarse drinkwatersysteem is dat de meters nogal apart zijn. Wanneer je geen water hebt en je draait ergens een kraan open gaat de lucht in de leiding stromen, en die lucht wordt gemeten als watergebruik! Heus! En het handige is, je kunt wel een meter krijgen die alleen het waterverbruik meet maar die moet je dan wel zelf betalen. 

Vanmorgen was er weer geen water. De moed zonk het dorp alweer in de schoenen. Maar net, ik draaide aan een kraan, en verdomd, er stroomde water uit. Dus ik ga maar weer flessen bijvullen. Want dat er nu water is wil niet zeggen dat het er vanavond nog is. Of morgen.