De lift, waar we met een man of zes in stonden ging ook na herhaaldelijk op knopjes drukken niet verder dan verdieping 7. En alle deuren van de hal waar we in terecht kwamen na het uitstappen zaten op slot. Achter een scherm bleek iemand te zitten die wist dat je met een andere lift een verdieping hoger kwam en dan was het nog een stukje lopen en dan was je er. Waarschijnlijk.
De Fun Lovin' Criminals waren het laatste bandje dat we in Nederland zagen voor Covid alles op slot gooide. Toen ik las dat ze in Sofia zouden spelen leek dat een mooie manier om die stad eindelijk eens echt te zien, en om een cirkel eens fijn rond te maken. Laatste bandje daar, eerste bandje hier. En het zou een mooie test zijn. Zouden de vier poezen een paar dagen in het asiel overleven? En zou het asiel onze vier poezen overleven?
Het dichtstbijzijnde dierenpension hier is in Razgrad. Die stad ligt op bijna een uur rijden. Ik weet niet of je wel eens met vier poezen in kooitjes een uur in een auto hebt gezeten maar, als dat niet zo is zou ik zeggen, wij hebben het nu gedaan en nee, het is zenuwslopend waardeloos.
Nadat we met weer een andere lift op de achtste verdieping waren gekomen en we een minuut of vijf door volmaakt verlaten gangetjes dwaalden bereikten we de zaal. Die was best leuk groot. En er lag vloerbedekking op de grond. Vloerbedekking! Er was een voorprogramma, een Bulgaarse band waarvan ik ook nu nog steeds de naam niet uit kan spreken. Maar de rest van het publiek kende alle liedjes uit het hoofd. Zelden, misschien wel nooit zag ik een voorprogramma waarbij de band en de bezoekers zo'n plezier hadden.
Annet en ik hadden de dag voor het optreden zo'n beetje vanaf 8 uur in de ochtend door Sofia gesjouwd. Museum hier, jazzwinkel daar (dat staat er wat nonchalant maar het was wel de eerste platenwinkel die ik in twee jaar in Bulgarije zag!) en dan nog een socialistisch beeldenpark. Toen de Fun Lovin' Criminals om half tien eindelijk opkwamen wilden wij best wel even gaan zitten. Maar, en zo hoort het natuurlijk ook, er waren geen stoelen.
Het waren er een stuk of zes. Bulgaarse mannen kunnen vrij enorm zijn, bijna net zo enorm als het NDK. En deze zes waren vreselijk enorm. Ze kenden elkaar niet maar dat drukte de pret die ze al rondspringend hadden niet. En ook de omstanders vonden het allemaal prima. Iedereen vond eigenlijk alles helemaal fantastisch. En dat was mooi om te zien en mee te maken. Zelf vond ik het een leuk optreden dat eigenlijk ging zoals een tijd terug in Amsterdam. Een fijn begin, na een tijdje kakte het wat in en tegen het eind was het weer heel erg leuk. Het cirkeltje is rond.
Na weer een erg lange treinreis terug naar waar wij wonen (5 uur, je bent vlugger met het vliegtuig vanuit Nederland in Sofia dan wij met de trein) haalden we de poezen op. Die zaten allemaal bang weggedoken in hun hokjes in het pension. Iedereen miauwde in de auto terug de hele tijd, en hard, harder eigenlijk En toen we thuis waren moesten de bakjes waar ze in zaten allemaal worden schoongespoten met de tuinslang. Daarna moesten ze zich allemaal schoonpoetsen en vooral erg veel eten. Dat hadden ze dus denk ik niet gedaan de afgelopen twee dagen.
Sofia is een leuke stad, de dingen die we zagen waren mooi, het optreden was fijn. Maar de pensiontest is geheel mislukt. Als we dus ooit weer eens met z'n tweeën naar ver weg gelegen stad, of Nederland willen zullen we iets anders moeten verzinnen.
"Stick 'em up punk it's the fun lovin' criminal"
Posts
2 opmerkingen:
Dat ziet er toch serieus echt uit!
Leuk ook dat je de zaal even hebt gefilmd om een indruk van de ruimte te krijgen.
Grappige muziek ook, ik had nog niet eerder van deze band gehoord.
Wel arme poezen. Gelukkig nu alles weer bij het oude.
Door de slechte ervaring met het pension (wat geheel aan onze absurd neurotische poezen zelf lag) blijft het denk ik bij dit ene bandje. Maar misschien duikt er plots een list op.
Een reactie posten