Wachten op een ooievaar

Naast het Iskra gebouw waar ook de bibliotheek is, aan het begin van het dorpsplein staat een oude, vervallen bakkerij. Er staat nog een enkele roestende machine in. Bovenop de schoorsteen van de bakkerij is het ooievaarsnest van Palamartsa. 

We hadden er zin in, vorige week. Op 1 maart was het Baba Marta. Tussen de hopen feestelijke dagen in Bulgarije is Baba Marta speciaal. In de stad zie je in de weken daarvoor stalletjes waar je wit rode stoffen armbandjes kunt kopen. Op Baba Marta, de dag waarop de echte winter ten einde begint te lopen geef je die aan iemand. Of beter, je knoopt het om iemands pols en als het dan echt lente is gaat de armband af. De armband kun je daarna in een boom hangen of begraven bij je huis. Of dat geluk brengt of dat je een wens mag doen, daar ben ik nog niet achter. 

Maar we verheugden ons op Baba Marta. Voor een groot deel kwam dat door een zin die Annet jaren geleden al eens las, "Op Baba Marta heeft elke Bulgaar een glimlach op het gezicht". Nu zijn Bulgaren aardige mensen maar ook weer geen schaterende lachebekjes, dus dat van die glimlach wilden we wel eens zien. 

We hadden ons ook wat in de luren laten leggen door het kortstondige lenteweer. Baba Marta werd zo ongemerkt voor ons iets als "op die dag begint de lente".

Hoewel het hier al sinds half december 's nachts vriest is het een beetje een kwakkelwinter. Of, volgens Joe (Engels, woont hier al zeven jaar en is bewonderenswaardig zelfvoorzienend) is het een winter van niks. Want, en toen wees hij tot boven zijn knie (en Joe is maar iets minder lang dan mijn 1.93m.) "meestal ligt er sneeuw tot hier". 

Nu zal dat allemaal best, van die meer dan een knie hoge sneeuw maar deze winter lijkt niet echt voorbij te gaan. Als de sneeuw net een beetje gesmolten is valt er weer verse. En ja, dat is prachtig en mooi en heel erg fotogeniek maar we weten het nu wel. Het heeft nu zes of misschien wel meer keren gesneeuwd en de lol gaat er wat van af.

Op Baba Marta, toen voor ons de lente zou gaan beginnen was het ijzig en vochtig. We kwamen vijf Bulgaren tegen, en geen van hen had zelfs maar de aanzet van een flauwe glimlach op het gezicht. En daarna begon het gewoon weer te sneeuwen. 

Het met Baba Marta gekregen armbandje mag in dit dorp af wanneer er een ooievaar op het nest op de schoorsteen van de vervallen bakkerij gaat zitten. 

Ook vandaag zit er nog geen ooievaar. 

En buiten sneeuwt het verdorie alweer.