Kougrauw

Al een week dreigt de weerapp met sneeuw. En al een week valt er druilregen uit de grijze wolken. Soms zijn de heuvels om het dorp niet te zijn. Nee, het is geen mist, we zitten gewoon in een laag voortstrompelende wolk. En het is waterkoud, terwijl het nog niet eens vriest.

Je kunt hier in het dorp en in de omgeving zonder al teveel moeite de mooiste foto's maken. Heuvels, bossen, velden, mensen, het kan niet op. Maar dat is natuurlijk maar een deel van het verhaal van hier. 

In Palamartsa woonde ooit zo'n 4000 mensen. Er was een straat met winkeltjes, een grote bakkerij, er waren twee scholen en er was zelfs een bioscoop. Nu wonen er nog krap 400 mensen, heel veel huizen staan te vervallen en zijn er nog drie kleine winkeltjes die eigenlijk allemaal hetzelfde verkopen; brood, oude chips en goedkoop bier. 

Nu lopen overal in Europa dorpen leeg. Dat is zo. Maar ik woon nu eenmaal hier. En ik liep vanmorgen een rondje door het dorp. Door zompige modderstraatjes, langs vaak lege huizen. Binnenkort gaat het echt sneeuwen en dan ziet het er allemaal betoverend uit. 

Maar kougrauw hoort er ook bij.