Boosteren in Bulgarije

"Voel ik nu de Pfizer al of is het hier zo warm?". Ik keek naar het indrukwekkende dashboard en kon gelukkig tegen Annet zeggen dat het aan de taxi lag.

In Bulgarije zijn tot nu toe meer dan 30.000 mensen overleden aan Covid. Van dat aantal lijkt niemand hier erg onder de indruk te zijn. Maar 27% is gevaccineerd en mondkapjes, als ze al gedragen worden laten als het even kan de neus ruim vrij. Er zijn wel maatregelen maar ook daar is niemand echt mee bezig. Winkels groter dan, dacht ik 300 m2 mag je alleen in met een qr code die laat zien dat je gevaccineerd bent. De ogen van Bulgaren blijken, zonder dat dat verder bekend is geworden erg vlug geëvolueerd te zijn. Ze blijken een qr code gewoon met hun ogen te kunnen scannen. Niks geen scanner of app meer nodig. Gewoon kijken en "komt u binnen".

Omdat Annet en ik wel aan een booster toe waren gingen we op zoek naar het hoe en waar. Er blijkt een indrukwekkende website te zijn (https://www.his.bg/bg/reservation) waar je zelf je afspraak kunt plannen. Gebruik ervan wordt echter afgeraden. Het is meerdere buitenlanders overkomen dat ze werden weggestuurd met zinnen als "Nee, er is geen vaccin", "Nee uw afspraak is onbekend", of gewoon met "Nee!". 

Via Engelse kennissen die weer een Bulgaarse kennis hebben met kennis van zaken maakten we een afspraak bij de GGD in Targovishte. Die plaats is drie kwartier rijden weg maar het ziekenhuis dichterbij, daar wil je nog net dood gevonden worden. En bovendien is er in Targovishte een supermarkt waar ze Nederlandse kaas verkopen. Twee vliegen, één klap. 

Toch licht gespannen stapten we vanmorgen om 10 over half 11 de GGD binnen. Er was geen enkele Engelstalige aanwijzing te vinden maar er zaten een man en vrouw of vijf te wachten in de gang dus deden wij dat ook maar. Na wat minuten ging er een deur open en zei een correct gemondmaskerde meneer iets waar je "Annet" uit op kon maken. We waren aan de beurt. Nu kan ik mijn best gaan doen om er een derdewereldachtig verhaal met een grauw Sovjetintje van te maken maar dan zou ik gaan liegen. De meneer bleek de prikker en hoewel hij nauwelijks Engels sprak begrepen we precies wat de bedoeling was. We overlegden al onze prikbewijzen uit Nederland. En hij prikte. En, niet onbelangrijk, hij was de meest pijnloze prikker die me ooit geprikt heeft. Ondertussen was een mevrouw bezig alle informatie in haar beeldscherm te tikken. Dat duurde lang maar onze voor- en achternamen verwarren Bulgaren nu eenmaal erg. Alles ging soepel, professioneel en erg vriendelijk. Of we ooit een werkende qr code zullen hebben waar deze booster ook in te zien is? Ik gok van niet maar misschien valt ook dat mee.

Op de terugweg, in dikke mist en op een tweebaansweg vol zoevende vrachtauto's begon de auto te trillen. Eerst een beetje daarna op een manier die er op leek dat er elk moment een onmisbaar onderdeel af kon vallen. Doodstil en met hevig bonkende zenuwen bereikten we Popovo waar je niet in het ziekenhuis wilt zijn maar waar wel goede garages zijn. Een taxi bracht ons later terug naar ons huis.

We zijn dus geboosterd, in Bulgarije. Alleen is nu de auto weer stuk. En zo is er dus vrijwel altijd wel wat.