"Hoezo, waarom dan?"

"Ja hoor, het gaat goed. Zeker. Nou ja, het wordt kouder en de weerapp laat alleen nog maar komende dagen met - getallen en sneeuw zien maar verder, helemaal goed".

"Hoezo? Ik heb toch al een keer uitgelegd waarom we in een klein boerendorp in Bulgarije zijn gaan wonen?".

"Windmolens? O ja, dat heb ik ook een tijdje gezegd, dat we extreem gingen verhuizen vanwege de windmolens. Ik heb wel een pesthekel aan die dingen maar je gaat er niet om naar Bulgarije. Zelfs ik niet".

"Hoezo? Hartstikke goed voor het milieu ja. Tuurlijk. Alleen wel jammer dat ze het landschap zo verpesten. Niet dat ik altijd over Wieringen of de polder daar wil beginnen maar daar staan zoveel van die lelijke dingen dat dat stuk van Nederland een flinke kans maakt om met een stevige storm te worden losgetrokken om daarna ergens in Groenland weer neer te komen". 

"Windmolens, ik heb ook een tijdje "wandelpaaltjes met kleurcodering" gezegd. En zonneparken. Het niet te stoppen consumentisme, daar kon je ook wel weer aardig over losgaan. En dat het te druk in Nederland is. Maar dat kon je ook helemaal verkeerd uitleggen dus die reden was niet leuk meer". 

"O ja, dat rare volk zit ook wel in Bulgarije. Een beetje "Hup Zwarte Piet!" roepen in je internetbrulhoekje en afgeven op de EU. Dom volk. Schelden op de EU maar wel dankzij de EU hier makkelijk kunnen wonen". 

"Al die losse dingetjes zorgden er misschien voor dat ik wel klaar was met Nederland, voor een tijdje dan. En Annet had hetzelfde, al waren haar losse dingetjes weer andere dan de mijne".

"Nee. Dat we juist hier zitten is toeval". 

"Toeval ja".   

"Je kent E. wel, die die reizen in de Sinai organiseerde. De laatste keer dat we daar waren vroeg ze of we een keer op haar honden wilden passen als zij met een reis meeging. Wij naar Turkije want daar woonde ze toen. Groot succes. Alleen zij ging daarna in Bulgarije wonen, hier in het dorp. Wij naar Bulgarije om op de honden te passen". 

"Welnee, ik vond het hier eerst helemaal niks. Het was grauw en het regende de hele tijd. Mensen zagen er uit alsof ze allemaal in een mislukte maffiafilm figureerden en elk huis leek op instorten te staan. Nee, het duurde wel even voor we het hier wat vonden".

"Opsmuk, dat ontbreekt hier totaal. Het zal er best zijn hoor, in grote steden als Sofia maar hier in het dorp, geen millimeter opsmuk. En ja, dat bevalt, of past". 

"O ja, sorry. Nou ja, E. ging weer weg uit Bulgarije en zette haar huis te koop. Dat zagen we toevallig op internet en 10 minuten later hadden we dit huis. Na een keer of wat hier geweest te zijn bedachten we dat wanneer we in Nederland zo'n beetje zouden stoppen met geld uitgeven we hier ook konden gaan wonen. En klaar". 

"Nee, het leven is hier veel minder duur dan in Nederland dus als het goed is en niet alles tegelijk kapot gaat en het huis stort ook niet in en het blijft leuk, niet onbelangrijk, dan blijven we hier wel een tijdje ja". 

"Maar het is dus toeval. Toeval dat we op honden gingen passen en dat die daarna in Bulgarije gingen wonen. En dat we zagen dat het huis te koop stond". 

"Nee, ik bel nog wel. Kan even duren als het echt gaat sneeuwen want dan wil de stroom nog wel eens een tijd uitvallen en dan valt er dus weinig op te laden".

"Jaaah, we hebben genoeg eten op voorraad en ook genoeg poezeneten. Dat komt heus wel goed. En anders hoor je het, o nee, nee, dan hoor je niks meer nee".