Verblijfspasje

Ik zou kunnen beginnen met "Dat het met Bulgarije niet fantastisch gaat zie je meteen als je de lange, en chaotische rij voor het migratiebureau ziet. Elke dag staan er vreselijk veel mensen langdurig in de rij om een paspoort of id-kaart te bemachtigen. Daarmee kunnen ze dan naar het buitenland. Voor het loket "verblijfsvergunningen" staan echter maar twee mensen te wachten."

Een vooroordeel is makkelijk gevormd en nog vlugger bevestigd. Toen ik de rij voor het eerst zag dacht ik bovenstaande zinnen. Maar het is hier ook gewoon vakantie en veel Turkse Bulgaren gaan naar hun familie over de grens. En die hebben gewoon papieren nodig. Zoals overal.

Wie langer dan 3 maanden in Bulgarije (of een willekeurig ander land wil blijven) dient een verblijfsvergunning voor de lange termijn te bemachtigen. Optimistisch en bekend met de nobele kunst van de bureaucratie had ik in mijn hoofd de tijd tussen aanvragen en verkrijgen van de verblijfsvergunning op een week of zes tot acht gezet. 

Toen ik de chaos voor het migratiekantoor zag telde ik er een paar weken bij.

Wie hier een verblijfsvergunning wil krijgen moet 1 een woning hebben, 2 een ziektekostenverzekering en 3 een bankrekening met minimaal € 500,-. En je moet iemand hebben die weet hoe het aanvragen werkt. Anders wordt je waarschijnlijk geheel wanhopig. Wij huurden Gemma in. Die woont hier al een jaar of 14 en spreekt vloeiend Bulgaars. Zij wist dat, omdat het huis alleen op mijn naam staat er bij de notaris een verklaring moest worden opgesteld dat ik het goed vond dat zij op het adres van mijn huis (het staat er wat cru maar zo denken bureaucraten) een aanvraag indiende. Daarna kopieerden we allerlei papier, vulde Gemma allerlei formulieren in en gingen op donderdag 15 juli voor het eerst naar het migratiebureau in Targovishte. Waar we lang wachten, vaak onze handtekening zetten en daarna weer gingen. Dinsdag stonden we opnieuw voor het loket. Maar toen mochten we naar binnen. Er moesten foto's worden genomen. En we kregen een tijdelijk pasje. Vandaag 22 juli zijn we het officiële pasje op gaan halen dat de bij de verblijfsvergunning hoort. 

Een week! Geregeld in één week. En de uitreikende mevrouw lachte er zelfs vriendelijk bij.

Mocht u trouwens ooit in Targovishte uw verblijfsvergunning op moeten halen. Er staat dat het loket om 8.30 opengaat maar dat is onzin. Tussen 8.30 en 10.00 kletst de loketmevrouw met een wel erg breedgeschouderde meneer die ondertussen door allerlei stapels papier naar iets zoekt dat hij nooit zal vinden. De man is of een stagair op anabolen of een politieagent die iemand(en) te hard heeft aangepakt en nu straf heeft.

Vrolijk reden we over de weg zonder gaten naar wat we nu "thuis" noemen. De bomen in het dorp, waarvan de takken elektriciteitsdraden kunnen raken worden deze week onder handen genomen. De elektriciteitsmaatschappij die dit kortwieken doet was duidelijk bij onze straat aangekomen. Overal lagen grote tot zeer forse takken, vooral voor de poort. Gelukkig heeft de buurman een motorzaag, anders stonden we nu nog voor een versperde deur.