Het dorp

Gorsko Ablonovo, Opaka, Gagovo, Popovo, dat zijn namen. En wat ik de mooiste vind, Razgrad. Bij die naam voel je de poolwind je botten al vastgrijpen. Maar goed, het huis staat in Palamartsa. Wat klinkt als een niet helemaal afgebouwde wijk van Benidorm. Maar je kunt niet alles hebben.

Omdat het dorp in de komende tijd vast een rol gaat spelen maar wat algemene dingen. Voor zover ze bekend zijn. En misschien veranderen ze nog. Dat heb je hier met bekende dingen. 

Palamartsa ligt in het noordoosten van Bulgarije. Het ligt in de heuvels, hierna begint het Balkangebergte. Het dorp duikt voor het eerst op in de 15e eeuw en hoort bij de gemeente Popovo (daar waar de echte winkels zijn). In de hele gemeente wonen zo'n 15.000 mensen (in 2000 waren het er nog zo'n 36.000). In Palamartsa wonen nu tussen de 300 en 400 mensen. Het meest opmerkelijke aan het dorp is dat er rond de 75 niet-Bulgaren wonen. De meeste zijn Engels, er is een enkele Rus, wat Duitsers en er gaan hardnekkige geruchten dat er ook iemand uit België woont. 

Het is hier één uur later dan in Nederland.

Een vraag die ik in Nederland vaak kreeg was, "zijn er ook winkels in dat dorp". Er zijn er zelfs twee. We wisten van één maar er blijkt er nog één te zijn. Beide hebben hetzelfde assortiment. Brood, witte kaas, eieren, vlees, een enkele pot jam, frisdrank, bier, basisdingen dus (ja, bier is hier voor velen een basisding, dat komt vast nog wel eens terug). Waar je winkelt, als je het zo kunt noemen hangt van je loyaliteit af. Wij doen dat bij Stefka, die woont aan de overkant van het grasveld en de andere winkel is van de oud burgemeester en die heeft een uiterst gemene rottweiler. Bovendien is die winkel ook een kroeg waar veel fors drinkende Engelsen rondhangen dus dat is niks. 

Ik doe even een foto van de winkel. 

De winkel is beneden, boven staat leeg. Nee, aantrekkelijk ziet het er niet echt uit. Gebouwd in 1969. Dat jaartal zie je veel op dit soort lelijke gebouwen (elk dorp heeft er één) en op waterputten in het veld en langs de weg. 

Ik gok dat een derde van de huizen in het dorp leeg staan. Bulgarije loopt leeg. Het land heeft (uniek, uniek) een negatieve bevolkingsgroei. 

Is er stromend water? Ja, of je het ook kunt drinken is onduidelijk. Het stinkt naar chloor. Dat wel.

Is er riolering? Nee. De meeste huizen hier hebben nog een buitentoilet/douche. Ons huis gelukkig niet. Vanuit het huis loopt een pijp naar een put in de tuin. Als die put vol is moet er een nieuwe put gegraven worden.

Is er elektriciteit? Ja zeg, het is geen ontwikkelingsland. De stroom valt weleens uit. Vooral in de winter. Ik kom daar dus waarschijnlijk nog op terug. Als de stroom het weer doet. 

Gas? In van die grote gele "flessen". Er loopt een prachtige Russische pijpleiding door het land maar in de dorpen doen ze er niets mee. Koken en verwarming gaat het meest met hout. 

Internet? Razend snel. Al zijn sommige muren en vloeren van het huis zo dik dat het signaal vrij afwezig is. Al denk ik dat we die dikke muren in de winter wel gaan waarderen.

En het klimaat? In de winter kan het hier dus bar koud zijn. En in de zomer heeft Bulgarije nogal last van de klimaatverandering. Het is hier warm. Pufwarm. Vorige week zijn we ergens rond 5 uur 's ochtends een eind gaan lopen. Als je later weggaat is het echt niet meer te doen. Maar maakt dat wat uit? 

Je komt urenlang niemand tegen. Echt niemand. Er zijn geen gekleurde routepaaltjes, er is eigenlijk ook niet echt een route. Het is meer van "ik wil van hier naar daar en terug naar hier". Ok, een machete was op sommige stukken handig geweest maar dat is dan ook echt alles.