Bulgaars is mnogo truden

Op de deur van de keukenkast hangen aantekeningen. Over hoe je het meervoud van bepaalde zelfstandige naamwoorden maakt.  En hoe je "mijn tafel" zegt.

Als ik in Google "Bulgaarse taal" in tik staat er ergens, als antwoord op de vraag "Is Bulgaars een moeilijke taal?" dat Bulgaars bekend staat als één van de moeilijkste talen ter wereld om te leren.

Ik denk dat het eerste Bulgaarse woord dat ik in één keer herkende avtomivka was. Letterlijk is een avtomivka een wasbak voor een auto. Het is zeker geen wasstraat met van die leuke rollende poetsdingen waar je je auto doorheen kunt rijden. Het is meer een overdekt ding met een brandslang. Je moet zelf je borstel meenemen. Je komt hier om in de avtomivka's, nou ja in Popovo dan. Er zijn er bijna nog meer dan koffieautomaten. 

Na avtomivka bleef het lang stil met het herkennen van woorden.

En dat komt natuurlijk door het cyrillische schrift. 

Het cyrillische schrift komt voort uit het glagolische schrift dat, lang, erg lang geleden is verzonnen door de broers Cyril en Methodius (nu beide heilig en met een eigen feestdag en veel stambeelden). 

Vorig jaar kregen we hier iets dat je les zou kunnen noemen in het dorpshuis. Een probleem was wel dat juf Aneta geen Engels sprak. Maar het was verder reuze gezellig. We kennen best veel zelfstandige naamwoorden maar hoe je daar zinnen van moest maken, nee, niet echt. Verstaan gaat best steeds beter maar zelf iets zeggen, nee, niet echt.

Het Bulgaars als taal is natuurlijk iets dat je moet leren. Het heeft zijn eigenaardigheden. Maar welke taal heeft dat niet? Men plakt hier allerlei dingen achter een woord. Lidwoorden ook. En iets simpels als "een" voor bijvoorbeeld "taxi" is er niet. Een taxi is dus gewoon "takci". Ze zijn verzot op mannelijk, vrouwelijk en onzijdig, met de bijbehorende woordjes en uitgangen daarvoor. Taxi is onzijdig, de taxi wordt dan "takcita". En om het helemaal af te maken, de taxi's (meervoud dus) wordt "takcitata". 

Maar dat cyrillisch he.

Het cyrillisch kent letters die wij ook hebben, dat is dus geen probleem. Er zijn letters die wij niet hebben, dat is ook te doen. Nee, de grote struikelaar zijn de letters die hier een andere betekenis hebben. Onze p wordt hier gelezen als een r. En de hoofdletter B spreek je hier uit als v. En de c is een s. 

Is dat het dan?

Dat dacht ik maar het kan nog erger. Naast het gewone cyrillische schrift is er nog een ander cyrillisch alfabet. Die laatste is afgeleid van de handgeschreven versie van het cyrillisch. Onze i is in het gewone cyrillisch een и. Die и, en als je kijkt is het wel logisch wordt in het 2e cyrillische alfabet dan een и, en die lijkt dan wel weer heel erg op onze u. Gekmakend is het. Vooral ook omdat het me nog steeds niet duidelijk is wanneer de 2e vorm van het alfabet gebruikt wordt. Je ziet het soms in supermarkten, in folders, als kop van aan krantenartikel. Maar waarom? En ook wanneer?

Omdat we door de bomen geen enkel bos meer zagen gaan we nu elke week naar een heuse, echte les. In Targovishte. In de klas zitten nog 5 mensen, allemaal Engels. Ook de juf spreekt Engels. En we kunnen nu toch al mooi "kakво е преподавател" zeggen ("dit is een leraar")(maar dan wel één in het hoger onderwijs of universiteit want anders is het een уцител, maar dat lijkt me logisch).