"Maar wat doe je dan de hele dag?"

Het was de vraag die me het meest gesteld werd, in Nederland. "Maar wat doe je daar dan de hele dag?". De vraag leek soms iets in zich te hebben van "Hoe kom je de hele dag door als je geen werk hebt". Maar dat kan mijn eigen invulling zijn.

Chronologisch is een mogelijkheid. Eens kijken.

6.30 of eerder, opstaan (hoe zomerser hoe eerder). Dan volgt een vrij lange periode van koffie drinken en poezen eten geven (de één wil meteen eten, de ander doet eerst een rondje en wil dan eten) (maar daar volledig op in gaan zorgt er waarschijnlijk voor dat ik dit blog beter om kan dopen in Ton's Poezenhoekje). 

Rond 8.30 lopen we de tuin in om te kijken of er daar iets bijzonders is gebeurd. Welke planten zijn al dan niet door slakken aangevreten? Zijn de kersen al rijp? Moet de bosmaaier aan? Op dit moment zijn de kersen rijp. Die moeten geplukt, er wordt jam of iets met sterke drank van gemaakt. En ik verdring dat er aan de straatkant nog twee bomen met kersen zijn. Kersen zijn leuk maar het ontpitten ervan, ik weet leukere dingen.

Twee tot drie keer per week loop ik in de ochtend door de omgeving van het dorp. Dat duurt vaak een uur of twee tot drie. 

Vaak moeten we nog wel wat doen in het huis. Nu zijn er deuren en ramen te schilderen die vorige week door Ian geplaatst zijn (Ian is Zuid Afrikaan, hij emigreerde naar Engeland, trouwde daar en met zijn gezin verhuisde hij naar Bulgarije. Ian maakt bijna elke deur in het dorp). Het schilderen is geen onverdeeld genoegen. Verf is hier goedkoop maar van matige kwaliteit. Dat is met bijna alle "doe het zelf" dingen zo. Iedereen knutselt hier de godganselijke tijd aan zijn/haar huis. Elke leiding gaat lekken, elke muur gaat brokkelen. Voor mensen die mij kennen nu gaan denken "Hij is plots handig geworden!". Nee, gelukkig woon ik hier niet alleen, laat ik het zo maar zeggen.

Als er niet aan het huis geknutseld moet worden is er wel iets onvindbaars dat we proberen te vinden. Maizena of iets dat hetzelfde doet, het lijkt zo simpel, tot het onvindbaar blijkt. Potten om planten in te zetten. Overal zijn winkels met tuinspul, nergens zijn potten om planten in te zetten. Er brak een veter. Ik gok dat ook veters onvindbaar zullen blijken te zijn.

En sommige dingen zijn hetzelfde als in Nederland, lezen, de irritante jazz muziekjes. Stiekem hoop ik dat de buurman een keer gaat denken "De muziek van de buurman is veel leuker dan mijn nationalistische accordeon radio". Maar tot nu toe blijft het bij hopen. Na lang zoeken vond ik hier een winkel met redelijk papier en dus kan ik ook hier "Witte Dingen" maken, gevouwen en geschilderd papier, een beetje Jan Schoonhoven, een beetje John Cage. Je verzint ze in 4 minuten en daarna ben je maanden bezig. 

In de avond leren we wat Bulgaarse woorden. Met veel tongbrekingen en een schijnbaar consequent verkeerd gelegde klemtoon. 

We hebben hier geen tv, en ook geen Netflix. Na een oude dvd en, alweer een erg ingewikkeld ritueel met welke poes waar slaapt zit de dag erop. 

En morgen is weer anders.