Voor ze begon schreef ze onze namen heel precies in een schriftje. Daarna pakte ze een klein blokje. Zo'n blokje hadden we eerder, met veel andere varianten al gezien in een kantoorwinkel. Bulgaren hebben vast veel hobby's, en één ervan is het uitschrijven van bonnetjes. Overal krijg je bonnetjes voor. Nu dus ook. En terecht want het was tenslotte een plechtig moment, het waren de kwitanties voor de eerste Bulgaarse les.
Al in Nederland waren we, natuurlijk begonnen met het leren van Bulgaars. Zeker vijf keer haalde ik hoofdstuk vier. Maar verder kwam ik niet. Want iets leren is best leuk maar als je het verder nooit gebruikt zakt het meteen weer naar de koude, diepe krochten van de hersenen.
Bulgaars schijnt geen moeilijke taal te zijn. Naamvallen zijn er niet en ik heb iemand er eens naar horen verwijzen als "boers Russisch". Maar goed, het zal dan misschien niet moeilijk zijn, het is wel een taal met het cyrillische alfabet.
Het cyrillisch is bedacht door een broeder Cyrillus (ja, echt) nadat de vorst van die tijd (ergens rond 800 geloof ik) het verstandig leek dat er een eigen alfabet kwam om de invloeden uit het westen tegen te gaan. Toen ook al.
Nu is een alfabet iets dat je kunt leren, maar Cyrillus heeft dat wel lastig gemaakt. Sommige letters zijn hetzelfde als in het westerse schrift, sommige zijn totaal afwijkend en, de ergste, sommige komen in het westerse schrift ook voor maar hebben een andere betekenis. Zo is er een letter P, maar die spreek je uit als een r. En iets dat op de r lijkt, г spreek je weer uit als een g. Hoofdletter B is een v en iets dat op een kleine letter b lijkt, б is dan weer een b. En voor de echt nieuwsgierigen de letter п lees je als p.
En het zal Cyrillus zijn schuld misschien niet zijn maar woorden lijken hier soms een halve pagina te beslaan. Ze gaan maar door en door.
We probeerden hier een leraar/lerares te vinden, maar helaas zat alles vol. Daarna volgden we een online cursus maar die ging ver over ons hoofd heen. Na elke online les was er een meerkeuze toets en omdat ik die ook in het Zuid-Swahillisch nog foutloos kan maken leunden we als de echte havo scholieren, die we diep in ons hart nog steeds zijn gemakzuchtig naar achteren.
En je komt hier een eind met handen en voeten. We communiceerden bijvoorbeeld met de monteur van een garage succesvol via Google Translate. Maar we moeten natuurlijk wel echt integreren. Gelukkig vonden we Aneta, een Bulgaarse mevrouw die geen woord Engels spreekt en les geeft volgens het principe "Als ik iets maar vaak genoeg herhaal gaan ze het vanzelf wel begrijpen". Pedagogisch misschien niet echt heel modern maar we doen het er mee. En het is eigenlijk best leuk. Zij praat, wij letten op met een pijnlijke glimlach die verstopt is achter ons mondkapje en soms begrijpen we plots wat woorden. Annet kreeg na één les meteen een plant cadeau en het was ook niet meer nodig dat we betaalden. Al doen we dat natuurlijk wel.
Hoogtepunten van de les van vanmorgen waren de woorden voor stofzuiger, прахосмукацка en de woorden voor theezakje, пакетче чай waar dus pakketje thee staat. Pakketje thee, ik vind het mooi gevonden.
Ondertussen loopt de corona hier gierend uit de hand. Gisteren waren er meer dan 300 doden. Ook onze Bulgaarse juf is niet gevaccineerd. En ons Bulgaars is nog heel erg verre van goed genoeg om te vragen waarom toch niet. Vanavond is er, net als in Nederland een persconferentie op tv. Dat is hier erg uniek. Dus hoelang we nog Bulgaars in het dorpshuis Iskra kunnen volgen? Ik denk niet dat dat nog lang door zal gaan.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten