Zijn we eigenlijk allemaal een jachthaven?

Met water, of boten heb ik bitter weinig. Natte zooi.

Toch keek ik, nadat ik in een boek was gaan bladeren tijdens een item in het journaal van afgelopen vrijdag over apotheken die wel bedragen declareerden voor het geven van voorlichting maar die niet gaven, met belangstelling, of stijgende verbazing, naar een stukje over de problemen van jachthavens in Nederland (hier, even schuiven naar 20:20:20).

"Van de 1100 jachthavens in ons land dreigen er 100 te verdwijnen. Want het bezitten van een plezierbootje is lang niet meer zo populair als het ooit was. De vergrijzing slaat toe en steeds minder jonge mensen nemen een boot".

Associeer even vrij en er komt je misschien iets bekends voor.

Ouderen gaan binnenkort stoppen met hun boot, jongeren schaffen minder vaak een boot aan. De toekomst van de jachthaven is onzeker.

Het tij moet gekeerd, het roer moet om.
Ik verzin het niet, betaalde journalisten spreken die clichés.

Gelukkig is er een oplossing. De man van de HISWA legt het uit.

"Je moet denken van een parkeerterrein voor boten naar een belevenisomgeving voor waterrecreanten die mekaar daar ontmoeten."
"Een belevenis?"
"Een belevenis.'
"Voor, een ervaring?."
"Een experience.'

Logeerboten, barbecueplekken, rosé, dat soort dingen.

"Van oeroude traditie naar marketing en modewoorden op t-shirts."

En gelukkig sprak een mevrouw van een jachthaven uit dat ze zichzelf moesten heruitvinden en dat ze veel meer moesten gaan aanbieden.

Zoek de plaatjes, kleur de verschillen. Of iets dat daar op lijkt.

En ik vroeg me af, die oplossing die die man van de HISWA noemde, zou er ergens in Nederland een geheime plek zijn waar steeds dezelfde antwoorden op steeds dezelfde vragen worden verzonnen?
En, als alles straks een belevenis is, moeten we dan, maar dat kan komen door het apothekersitem ervoor, allemaal aan de ritalin?

Zijn we allemaal jachthavens? Moet er samengewerkt worden met jachthavens? Kan er kennis gedeeld worden? Of moeten we in ieder geval zelf de doelgroep "mensen met boot" maar opgeven omdat die al ergens anders een community krijgen?

Maar ook, als alles straks een voorgeprogrammeerde, uitgedachte en in de markt gekwakte belevenis is, is een belevenis dan eigenlijk nog wel een belevenis? Is er dan eigenlijk nog wel iets te beleven?