Zondagsrijders

Omdat het zondag was deden we zondagse dingen. We hadden een stuk kunnen gaan lopen maar het jachtseizoen is net geopend en veel vertrouwen in de oplettendheid van de helden die met een enorm geweer op een heel klein vogeltje schieten heb ik niet, dus reden we een stukje langs, het wordt voorspelbaar, oude socialistische monumenten.

Op Google Maps staat een tekentje aan de rand van het onooglijke dorpje Dolets. De beschrijving bij het tekentje liet weten dat daar een monument stond voor Arco Ovcharov. Er was nergens ook maar iets over Arco te vinden maar toch, je krijgt niet zomaar een monument. De weinige inwoners van Dolets keken met toenemende verbazing hoe we ons, in de forse Volvo over een steeds brakkiger wordend weggetje naar de aangegeven plaats begaven. Daar aangekomen vonden we precies helemaal niets. Er had iets kunnen staan maar er stond niets. Met een stevige rookpluim, de Volvo heeft startproblemen reden we daarom maar door naar de volgende monumentenplek. Een oude meneer keek ons na. Hoofdschuddend.

Yastrebino is een nog onooglijker plaatsje dan Dolets. We zagen er helemaal niemand op straat. Buiten het dorp ligt het monument dat je hierboven ziet. In december 1943 werden op deze plek 24 mensen, waaronder de 6 kinderen (de jongste was 7) geëxecuteerd door het Bulgaarse leger omdat ze verdacht werden van het helpen van partizanen. Een paar jaar terug opperde iemand dat de 24 werden doodgeschoten door de partizanen. Over waarom, hoe en wat precies wordt sindsdien ernstig gesteggeld. 

In Yastrebino reden we ook nog, over een steeds dichter begroeide "weg" naar dit beeld. Ergens las ik wat zinnen die suggereren dat er in Yastrebino een kindervakantiekamp was. Als dat zo was is het helemaal opgeslokt door bomen en struiken. We zagen nog wel een deels ingestort, redelijk spookachtig huis. Gelukkig was de begroeiing er omheen te dicht om er bij in de buurt te komen. 

In Antonovo vonden we deze beeldengroep. In januari 1944 werden op deze plek 57 lichamen verbrand van door de Bulgaarse gedode partizanen gedode partizanen. Ik vond het een mooi beeld, vrouwen zoekend naar een lichaam terwijl ze slechts as vonden. 

Aan de overkant van de weg, in een redelijk mooi park waar twee meneren met hun kinderen ons totaal liepen te negeren staat dit, vrij enorme ding. Je ziet ze op meer plekken in Bulgarije, "Voor de gevallenen in de strijd tegen het kapitalisme en fascisme". Een koene partizaan in het midden, links de strijdende partizanen en rechts de overwinnende partizanen en de krachtige en vooral ook erg schoon ogende bevrijders uit de Sovjet-Unie. Je kunt er van alles van vinden maar deze, vond ik, had wel menselijke afbeeldingen. 

Omdat de lucht er steeds donkerder en vooral ook erg dreigend begon uit zien reden we dezelfde route terug.

 In Dobrotitsa zagen we dit beeld nog. Voor drie gevallen partizanen in de oorlog. Het stond voor een kerk die overduidelijk al jaren geleden voor het laatst was gebruikt. Het begon nu ook stevig te waaien.

In de plensregen, leve de plensregen trouwens, het had al weken niet meer geregend reden we terug door Dolets. Waar ik, naast een vrij enorm verlaten gebouw, uit een ooghoek een grote steen langs de weg zag staan. Arco! Daar was het dan, het monument voor Arco Ovcharov. Het stond gewoon op een verkeerde plek, op Google Maps of in het echt, één van de twee moet het zijn. Ovcharov was jong, en hij werd doodgeschoten door de politie. Maar verder moet ik de steen nog vertalen.

Het was een fijne dag. We zagen veel beelden, die niet eens zo vreselijk oud zijn. 70, 80 jaar misschien. Maar de betekenis, waar ze voor zijn, over wie ze gaan, die wordt steeds moeilijker te achterhalen. Over een jaar of 20 staan ze er nog. En dan is hun betekenis waarschijnlijk helemaal opgelost.