Welk boek?

'Er is weer een boek zo'n boek voor je.'
'Zo'n boek?'
'Zo'n boek dat je moet lezen.'
'Welk boek is het?'
'Wacht even, dan moet ik even de envelop openscheuren.'
'Nou?'
'Rustig, alsof je al niet genoeg boeken hebt zeg.'
'Je kunt er nooit genoeg op voorraad hebben hoor.'
'Jaja, dat zeg je van cd's ook al. Maar, het heet "De woensdagclub" van een Westö.'
'Nooit van gehoord. Leuk.'

Welkboek is zo'n stukje bibliotheekwerk waar je niet zo veel over hoort. Misschien is het ook niet zo super sexy als een landelijke catalogus of iets anders met heel veel afkortingen dat maar niet af wil komen maar waar wel stapels papier over geproduceerd worden die slechts door enkelingen gelezen worden ...

(Je moet eens ophouden met die eindeloze zinnen waar geen eind aan te breien is. Begin eens overnieuw)

Over Welkboek hoor je te weinig.

(Kijk, dat is beter. Lekker kort ook)

Hoewel je in bibliotheken tegenwoordig van alles kunt doen komen er veel mensen nog steeds, of ook om een boek te lenen. Maar welk boek?

Je hebt bezoekers/klanten/leden/burgers/mensen die precies weten wat ze willen lezen, die komen er zelf wel uit. Je hebt mensen die graag met de ogen dicht zomaar een boek uit de kast pakken, ook klaar.
Maar, wat nu als je weet dat je graag boeken leest die in Zuid Amerika spelen, of dat je van heel grappige gewelddadige boeken houdt, wat dan?
Die mensen, of de mensen die hen helpen in de bibliotheek komen met Welkboek een stuk dichter bij een mooie titel van een boek.

Ik denk dat ik een jaar of twee terug mijn eerste Welkboek proeflezersdag had. Een ernstig surrealistische ervaring was dat. Geklemd tussen twee dagen die alleen maar over zwaar bedreigende  bezuinigingen gingen zat ik plots een hele dag te praten over boeken en hoe je gegevens in Welkboek moest plaatsen. Een hele dag!
Maar, lezen voor Welkboek is dan ook een serieuze zaak.
Een paar maal per jaar valt er een willekeurig boek in mijn brievenbus. Het kan van alles zijn. Literatuur, een detective, iets met buitenaards leven (al is dat laatste me tot nu toe gelukkig bespaard gebleven). Dat lees ik dan. En verwerk de kenmerken en andere dingen. Al klinkt dat verdacht simpel.
Ik ken lezers voor Welkboek die midden in de nacht uit bed springen om toch nog een woord of wat te veranderen in de tekst die ze over een boek schreven. Zelf wroet ik met regelmaat wanhopig met handen in mijn haar als ik voor een een gelezen boek een parallel iets zoek.
Ja, lezen voor Welkboek is een serieuze zaak.

Al is dat natuurlijk ook het mooiste van Welkboek. Levende mensen lezen een boek. Ze voeren een impressie in, zoeken een citaat uit, bepalen of en hoe gewelddadig, grappig en nog wat dingen het boek is. Gebruikers van Welkboek kunnen dan met het simpel verschuiven van wat schuifjes op een website hun voorkeuren invullen.

En nergens is er een algoritme te bespeuren!

Klaar. Verpletterend eenvoudig.

Mocht u niet in een bibliotheek werken, gebruik Welkboek als u eens uit uw leesbubbel wil komen. Bijkomende mooiigheid, in Welkboek vindt je boeken die vaak niet zo wereldomvattend bekend zijn.

Mocht u wel in een bibliotheek werken, gebruik Welkboek als hulp bij radeloosmakende vragen als "Heeft u ook een boek dat speelt in een denkbeeldig land, met een vrouwelijke hoofdpersoon die niet ouder is dan 25?"

(Ja, ik heb het uitgeprobeerd)

Welkboek, gebruik het eens wat vaker. Want ook voor deze dienst geldt, als hij niet genoeg gebruikt wordt moet je maar afwachten of hij wel blijft bestaan.

Zo, dat was de promotie, veertien keer Welkboek (15 nu) genoemd in een stukje. Het lijkt wel marketing.

ik ga weer verder met dat boek Westö. Fijn boek, over Finland. Wist u dat er na de eerste wereldoorlog in Finland een burgeroorlog heeft gewoed? 37.000 doden. In Finland!
Alweer iets dat ik niet wist.