Maar, hoe gaat het nu eigenlijk, in de Bibliotheek Langedijk?

Tja.
Maar, leuk dat u het vraagt.

Op die vraag zijn vele antwoorden te geven. Ik ga een poging doen om er één te geven. Maar, ik zeg het er meteen bij, een ander had ook gekund.

Previously on The West Wing:

Ergens eind april van dit jaar, al lijkt het al vier jaar geleden, kregen we te horen dat de bibliotheek, net als alle andere instellingen, verenigingen, sportclubs etc in Langedijk in 2015 40% minder subsidie zouden ontvangen.
Dat staat er best nuchter, maar zo voelde het natuurlijk niet. Een zo forse bezuiniging op een bibliotheek zonder vet op de botten (misschien zelfs zonder alle botten) kan alleen maar worden verwerkt met uiterst drastische maatregelen.

De belangrijkste maatregelen

Vijf van de tien medewerkers worden ontslagen. Ik ontsla mezelf voor 8 uur.
De bibliotheek in De Binding zegt de huur op van de jeugdafdeling op de eerste verdieping en van alle andere ruimtes op die verdieping op 1 na (een kantine is niet echt heel erg noodzakelijk meer als er nauwelijks mensen over blijven om hun brood op te eten).
Sluiting van het steunpunt in Sint Pancras.
Een forse vermindering van de collectie.

Een reorganisatieplan werd geschreven en opgestart.
Dat staat er ook weer heel nuchter. Het schijnt dat je tegenwoordig heel zakelijk en koel naar dat soort beslissingen moet kijken. Dat hoorde ik tenminste om me heen. En ik ga er niet over doorzeuren hoor maar toch, vijf mensen ontslaan die hier al heel lang met plezier en met idioot veel inzet werk doen dat door bibliotheekbezoekers zeer gewaardeerd wordt, daar nuchter over doen, dat is dus echt zware onzin. Mondspoelonzin.

Tijdens de behandeling van de Kadernota verschoof er iets. De urgentie van de situatie werd plots duidelijk. Er werden moties ingediend, die het niet haalden of werden teruggetrokken maar, het ging niet meer alleen over alleen maar geld. Er werd overlegd, gepraat. Sommige gesprekken waren goed, hoopvol. Andere waren, hmm, minder hoopvol.

Door de gesprekken die goed waren werd de ingangsdatum van de reorganisatie verschoven van 1 september naar 1 november.

Er werd gezocht naar andere plekken waar de bibliotheek heen kon, als het niet anders kon. De hoge huurlasten in dit erg mooie gebouw zijn één van de grootste problemen. Zonder veel moeite werden er drie andere, betaalbare locaties gevonden. Handig voor in de achterzak.

En nu, nu is er het voorstel van het college om in het gebouw De Binding voortaan een maatschappelijke huur te gaan vragen. De huur (voor één verdieping, van de andere is de huur inmiddels formeel opgezegd) daalt daarmee van bijna anderhalve ton naar iets rond de €35.000,- 

En dan? Is het dan nu, met die daling van de huur het probleem opgelost?

Hmm ... misschien.
Hopelijk?

De huur daalt vreselijk fors maar, een ander voornemen van het college is om het huren van gemeentelijke ruimtes niet meer te subsiedieren, dat is "zinloos rondpompen van geld". Prima plan maar dat voornemen zorgt ervoor dat ik op dit moment eigenlijk niet meer weet hoeveel geld er volgend jaar is. Dit gaat er af, dat gaat er af. Maar van welk bedrag gaat het dan precies af? Daar wordt dan nu weer hard over gerekend.

En dan moet de gemeenteraad het hele plan over de maatschappelijke huur ook nog aannemen.

Dus, als je alle taal, voornemens en weet ik wat wegkapt is de formele situatie op dit moment nog steeds zo dat op 1 november het reorganisatieplan ingaat, de bibliotheek alles op één verdieping neer gaat zetten, nou ja, alle maatregelen die hier boven staan,

Of ik denk dat het goed afloopt? In een krant staat dat ik "gematigd positief" ben. Ik denk dat het wel het beste omschrijft. Er is licht, aan het eind van een tunnel. Maar ik kan nog niet goed inschatten hoelang de tunnel is en echt helemaal zeker dat er niemand aan het eind van de tunnel plots het lichtknopje op "uit  zet is het ook nog niet.

Liedje.
Ik heb me rot gezocht naar een liedje dat bij het verhaal past. Maar er is weinig te vinden over huurverlagingen.
Ik heb even gedacht aan "Confusion" van New Order. Omdat het vaak zo voelt. Maar ik doe toch een lied van reggae-dichter Linton Kwesi Johnson, het heet "Time Come", maar hij zingt toch echt "It Soon Come".

Het wordt tijd.
Echt.