Ding 11 Wiki's

Bij Wiki's moet ik onmiddelijk aan Rita "waar zijn al mijn virtuele fans gebleven?" Verdonk denken.
Toen zij met haar politieke beweging begon vroeg zij de inwoners van ons mooie landje om punten waar haar beweging wat aan zou moeten doen met als het kon de oplossing meteen erbij op haar Wiki te plaatsen.
En daar begon het mis te gaan.
Binnen een aantal dagen stond haar webplekje vol met beleidsdoelen als gratis bier voor iedereen, gratis aambeienzalf en een pleidooi voor sjoelen als olympische sport. Ook alternatieve carrières voor mevrouw Verdonk (vaak op plekken dicht bij Amsterdam CS) werden gesuggereerd.

In principe was het natuurlijk een pracht idee van mevrouw Verdonk. Idealistisch en erg web 2.0. Alleen hoeven er maar een paar mensen niet idealistisch te zijn en het (of is het de?) wiki is verpest.

Haar wiki ging op slot en werd pas weer opengezet nadat men had besloten bijdragen eerst te controleren. Niet idealistisch maar wel erg realistisch.

Wiki's zijn een prachtige uitvinding. Zonder wiki's geen Wikipedia. En waar is de moderne scholier en/of mens zonder Wikipedia? Al is het vaak wel handig voor die moderne mens (of scholier) wanneer hij/zij engels spreekt. Bijdragen in die taal zijn vaak uitgebreider. Vergelijk de wiki's maar die je krijgt wanneer je "42" in je Googlezoekbalkje tikt (geen onbelangrijk getal, het is immers "the Answer to the Ultimate Question of Life, the Universe, and Everything" ).

Kunnen bibliotheken iets met een wiki? Absoluut. Ik koppelde al eerder een HIP aan een ning, dat kan natuurlijk ook een wiki zijn. En kunnen we niet iets met een wiki en de Kinderjury? Die papieren stembussen zijn zo 1923 en voor Paul van Loon maakt het niet uit. Die wint toch. Een wiki waar mensen hun ervaringen over/met Oeroeg gaan melden? Leeskringen? Dingen die u altijd al had willen veranderen aan uw bibliotheek?
Zolang we maar zorgen dat we verlost blijven van de gratis aambeienzalf bewerkingen.

"But the chance is not my sun"

Zaterdag, op weg naar de supermarkt, draaide we, hoe kon het anders, muziek van Michael Jackson. Een afgeschreven exemplaar van "Ones", één van zijn greatest hits cd's.

"Maar wat zingt hij daar nou eigenlijk?". "Waar?". "Daar, die laatste regel van het refrein van Billy Jean". Ik luisterde nog eens goed en hoorde wat ik al jaren hoor, "But the chance is not my sun". "Niet, hij zingt son". "Ook goed maar dan kan die regel nog steeds niet, "maar de kans is niet mijn zoon".

Volgens het internet zingt Jackson daar "But the kid is not my son". Maar ik hoor "chance". Het schijnt dat je hersenen dat doen, wanneer je een woord niet goed hoort of verstaat voegen ze gewoon een ander woord in. Ongetwijfeld is dat ook de reden waarom ik Jackson al jaren, tegen het eind van "Wanna be startin' something", "mamma see, mamma sa, mamma appelsap" hoor zingen.

Lach er maar om. Ik ben de enige niet. Redelijk 2.0 is the site "Kisstheguy.com", the archive of misheard lyrics. Je kunt daar controleren of wat je denkt dat je hoort ook echt gezongen wordt. Amusement verzekerd.

Billy Jean heeft een eigen wiki. Er is ook een nederlandse wiki maar de engelse is uitgebreider.

Het wiki maakt meteen ook duidelijk wat er, voor mij, schortte aan de muziek van Michael Jackson. Het nummer werd 91 keer gemixed voor men tevreden was. En dat hoor je. Het is perfect. Alles klopt. Elk drumdingetje, elk gitaartje, al het pingelpangelpongel staat op zijn plek. Maar voor mij is al het leven er uit. Billy Jean is een triest nummer over een vrouw die beweert dat Jackson de vader van haar kind is. Maar volgens hem is dat toch echt niet zo. Veel teksten van Jackson waren triest, vol boosheid, wat gekte en eenzaamheid. Maar ik hoor het niet. De perfectie zit in de weg, er is altijd nog wel een vloeiend orgeltje om er onder te plakken. Of een kreetje dat geslaakt moet worden. En ergens in al dat gemix verdwijnt, voor mij, de emotie.

Maar, het is jammer dat hij dood is. Met wat geluk had hij zijn miljoenenschulden weggezongen en heel misschien was hij zo rond zijn zestigste wel op het podium gaan staan met alleen een gitaar, zijn stem en zijn eigen gevoel.

Geen "Billy Jean" als filmpje bij dit postje. Ik kies "I want you back" van The Jackson 5. Met een jonge Michael Jackson. Vrolijk en ongecompliceerd al denk ik dat ik soms ook een bijna bangige blik in zijn ogen zie. Dan al.

Vrijdag, muziekjesdag (8)

Maar heel zelden komt het muziekje dat ik eigenlijk in het "Vrijdag, muziekjesdag" postje wil zetten ook echt in of op het blog terecht.

Al tijden wil ik hier een mooi nummer van Bill Evans laten horen, of één van Brad Mehldau. In mijn hoofd plaatste ik deze week al één van de slechts twee verteerbare liedjes die Elvis ooit zong in dit postje. Maar dat lied werd weer verdrongen door een stukje over de onverslijtbare samplezin "Mam, weet jij nog wanneer ik voor het eerst een boterham met kaas gegeten heb?".

Maar ook dat lied werd het niet.

Michael Jackson dan? Sorry. De man heeft natuurlijk best een stel leuke liedjes gedaan maar ik heb er weinig mee en het zou ook een beetje te makkelijk zijn.

Marian plaatste een raar oostenrijks lied met een vreemd fout filmpje op haar blog. En de medecursist van een deur verder werd gistermorgen jeugdig opgetogen van een cd met vreselijk irritante dansliedjes uit de jaren 90.

Waarna in mijn geheugen plots "Ma Quale Idea" van Pino D'Angio weer eens opdook. Dat doet dat nummer als sinds het uitkwam in 1980. Vooral met mooi weer.
De bekijkbare versie op YouTube is zwaar fout. Pino playbackt zich 23 jaar na dato door het lied heen. Hij rookt op het podium en hoewel het filmpje in Parijs is opgenomen doen de rondhuppelende dames ernstig denken aan een heel slechte italiaanse tv-show. En dat allemaal terwijl het lied al redelijk "fout" was toen het gemaakt werd.

Maar die baslijn, die blijft prachtig.

Er kan meer bij

Omdat de vakantie voor velen begint te wenken is het tijd om nog even aandacht te besteden aan dat ontzettende fijne web 2.0 idee dat laatst in dit blogje opdook.

De "met een boek" fotostroom. Een rij foto's van mensen met een boek voor, bij en als het niet anders kan, op hun hoofd.
Ik heb er nog steeds geen maatschappelijk nut voor kunnen ontdekken.
Maar.
Zie het als een vrolijk iets dat volgens sommige bijna uitgestorven media (het papieren boek) laat zien via iets relatief moderns als een fotodeelsite.

Er staan nu 19 foto's in (op?). En dat valt niet tegen. Maar er kunnen er natuurlijk veel meer bij. En zeker van mensen buiten de bibliotheek Langedijk.

Ik zet de stroom nog even hieronder. Om een ieder die even vergeten was een foto te maken dan wel te mailen te helpen herinneren aan dat dat dan nog steeds kan.

Mail een foto met daarbij de naam van de gefotografeerde, zijn of haar beroep en een (mogelijke) link met anderen in de fotostroom naar: meteenboek@gmail.com

Meer hoeft er niet.

Ding 10 Social bookmarking

Eindelijk eens een ding waar ik niet echt uit ga komen.

Ik zie het wel maar ook weer niet.

Misschien komt het omdat ik ooit op het FMA trefwoorden leerde toekennen (Edo, weet jij nog wie dat gaf?) en daar een hekel aan had maar van al dat zomaar in het wilde getag ook wat nerveuzig wordt.
Misschien komt het omdat ik zelf nauwelijks in het inlichtingenbureau zit en dus de waarde van bookmarks in/op het werk niet zo heel goed in kan schatten.
Misschien komt het omdat er op de 3 pc's waar ik op werk (1 oud ding en 1 laptop thuis en 1 op het werk) hele rijen bookmarks zitten waar je (op de thuispc's dan) mijn voorbijgegane interesses aan kan aflezen en die ik nooit maar dan ook nooit onderverdeelde en er toch van alles in kon vinden.

Dus ik zie het niet.

Tegelijkertijd.
Het zou misschien reuze handig kunnen zijn om in de inlichtingenbureau's van de verschillende bibliotheken dezelfde account met dezelfde bookmarks te gebruiken. Stel dat iemand in Bergen of Heiloo een fantastisch handige site met, weet ik het, verzin zelf even een voorbeeld, vindt dan profiteren de andere bibliotheken daar ook meteen van. Onderlinge web 2.0 met een web 2.0 toepassing. Die set met bookmarks zou je ook aan bij je gebruiker kunnen promoten, tenslotte zijn wij (of degenen die in de inlichtingenbureau's werken) heuse informatiepro's.

Maar hoewel het zou kunnen moet ik er meteen bij zetten dat ik het wat geforceerd blijf vinden.

Maar. Kijk ook eens (al is bijna iedereen nu al hijgend bij ding 85) naar Xmarks. Het lijkt erg op Delicious (je ziet welke sites populair zijn, je kent tags toe etc). Xmarks zet, na installatie een symbooltje bij zoekresultaten in Google. Door op dat symbool te klikken kom je vervolgens weer op andere getagte sites.
En je kunt er eenvoudiger/aantrekkelijker bookmarks van verschillende pc's mee synchroniseren. Zo fijn. Op al "mijn" 3 pc's staat nu dezelfde rij bookmarks, een samenvoeging van de favorieten van de verschillende 3. Heerlijk. Het is nu op al mijn pc's een zooi :)

Geen Delicious

Eigenlijk wilde ik vandaag ding ... (?) even doen, over Delicious.
Maar een eerste dag weer werken is dan misschien toch niet het goede moment.
Niet dat er nu van allerlei rampspoed was gebeurd. Dat niet.

De betaalautomaat, de trouwe lezers hebben eerder over dat probleem gelezen, deed het zelfs weer. Ook al ging het ding pas 1 minuut voor mijn binnenkomst weer werken. Was het de machine? Nee. Was het dan de telefoonlijn? Nee. Was het dan misschien iets met de fysieke kabel? Ook niet. Ergens in een kastje, geheel buiten het gebouw, bleek iemand wat stekkers verwisseld te hebben. En daar zat ook onze stekker van de betaalautomaattelefoonlijn tussen.
Nooit zal ik weten wie die stekker verwisselde, of zelfs maar waarom dat gebeurde.
Verder was er natuurlijk nog veel meer gebeurd, maar daar ga ik nu eerst maar mee verder anders komt het niet af.

O ja. Wat wel erg fijn was. Onderop de stapel post lag een dikke kartonnen bruine envelop. Met daarop het wat rommelige logo van het certificeringsbureau. Adem die stokt, dat soort dingen. Het meegstuurde rapport heb ik nog niet gelezen. De blik bleef hangen bij de zin:
"De auditor komt in deze rapportage tot het advies [...] om het certificaat [...] onder voorbehoud te verlenen."
Niet dat ik nu drie weken de adem heb ingehouden maar het was toch een erg mooi bericht,

Morgen Delicious, heus waar. En misschien ook Xmarks. Want daar kon ik persoonlijk meer mee.

Het kan toeval zijn maar ...

Nu kan het aan mij liggen maar het begint me op te vallen dat wanneer ik eindelijk eens vakantie neem (er zijn mensen die vinden dat ik dat vaker zou moeten doen)er van alles plaatsvindt.
Meestal is het slechts een verwoestende storm al heb ik ook wel eens in de woestijn gezeten toen er een oorlog in Irak uitbrak (sorry, ik weet niet meer welke oorlog).

Ik had nog nauwelijks vrij of de partij van blonde Geert werd virtueel de grootste in de stad waar ik woon. Wat ik erg ondankbaar vindt. Begon mijn fotostroom over Den Helder net de "Oh maar daar is een lelijke stad zeg" mening wat te hervormen, krijg je dat. Maar misschien moeten de makkers van Geert hier volgend jaar maar winnen. Dan kunnen ze, ongetwijfeld kortstondig, aan de slag, er een fijne zooi van maken zodat ze vervolgens pruilend het toneel verlaten en de rest van Nederland weer bij zinnen kan komen.

In Iran, als ik de journaals mag geloven, Twittert, Youtubed en Facebooked men zich suf. Wat een mooi bewijs is van de kracht van het medium. Al zou ik het wel fijn vinden, zeurderig als ik kan zijn, wanneer er iets meer duiding over de gebeurtenissen in Iran plaats zou vinden. Dertig jaar geleden riepen 100.000en Iraniërs ook dat het anders moest en toen we wakker werden zaten we met Ruhollah. Meneer Mousavi zal het ongetwijfeld goed bedoelen maar zijn geschiedenis is niet bepaald brandschoon te noemen.

En sommigen medecursisten zijn zo te zien ook al bijna klaar met 23dingen. Ik heb volgens mij maar drie weken vrij gehad maar ik sukkel angstig achterop. Ik zal daar morgen eens iets aan gaan doen.