De kapper weet het ook niet

 

Het begon allemaal weken geleden al toen burgemeester Gosho vroeg of Annet en ik op het gemeentehuis langs wilden komen. Wij dachten dat het om kaartjes voor het voetbal ging maar het bleek te gaan om onze registratie als kiezer voor de burgemeestersverkiezing. Ik kreeg bar langdurige formulieren mee die we met kopieën van onze id kaart weer in moesten leveren. Daarna hoorden we niets meer. Al gingen we wel naar het voetbal maar dat is een ander verhaal.

Dat we mochten stemmen vond ik al erg bijzonder. Vooral ook omdat de heel veel Engelsen die hier wonen dat sinds de Brexit niet meer mogen. 

Om de vier jaar wordt de burgemeester van Palamartsa gekozen. Nou ja, Palamartsa is onderdeel van de gemeente Popovo en die gemeente heeft ook een burgemeester dus die van ons dorp is meer een onderburgemeester. Zoiets. 

Toen Annet's haar laatst door ambtenaar Ralitsa geknipt werd begrepen we van haar dat we officieel geregistreerd waren als kiezer. Hoera! Er wonen zo'n 240 mensen die mogen stemmen in het dorp. Dus een stem doet er toe. 

Een paar dagen terug kwamen we er achter dat er in Palamartsa deze verkiezingen maar één kandidaat is. Gosho, de bejaarden thuis brengende, bomen hakkende, menig probleem oplossende en voetbalkaarten regelende burgemeester blijft burgemeester. Opgelucht haalden we adem.

Tot Annet zich bedacht dat als Palamartsa onderdeel is van de gemeente Popovo we ook aan die verkiezing mee mogen doen. En de gemeenteraad wordt ook op dezelfde dag, 29 oktober gekozen. En omdat er in de hele gemeente maar een krappe 26.000 mensen wonen doet onze er stem er nog steeds toe. 

Ook dat nog.

De burgemeester van Popovo, Ljoedmil Veselinov is al burgemeester sinds 1991. 1991! Dat is meer dan 30 jaar. Eerst als kandidaat van de sociaal democratische BSP en na een intern conflict (linkse partijen zijn hier ook erg goed in conflicten) als vertegenwoordiger van een coalitie van linkse fracties, "Burgers voor de gemeente".

(De streek waar we wonen is van oudsher links. In 1923 was het één van de plekken in Bulgarije waar een communistische opstand tegen de regering losbarstte. Na 1944 profiteerde de streek sterk van het communisme. Er kwamen in het dorp drie scholen, er was werk bij de landbouwcoöperatie, er was zelfs een klein ziekenhuisje (nu een onder woekerstruiken verborgen ruïne). Na de omwenteling van 1989, tja, toen stortte hier letterlijk zo'n beetje alles in)  

Veselinov's campagnekreet is "laten we stemmen op ervaring!". Zijn verkiezingsposters laat hij door werknemers van de gemeente overal opplakken en hij heeft een heus verkiezingskantoor in een net afgebouwd duur winkelpand. En hoewel Popovo er best redelijk onderhouden uitziet zien de dorpen die bij de gemeente horen er, nou ja, we hebben op dit moment nog steeds maar een deel van de dag stromend water.

Het waterprobleem is voor ons eigenlijk het belangrijkste ding bij de verkiezingen. De burgemeester van het dorp kan er weinig aan doen maar de burgemeester van de hele gemeente wel. Dus, wat gaan de vier kandidaten aan het probleem doen? 

In Nederland zou je dan op websites gaan kijken, of bladeren door folders. Dat lukt hier dus niet. Websites zijn er niet, hoogstens heeft elke partij een niet bijgehouden Facebookpagina. En folders, nee, nergens. Nou ja, we vonden er één van de heersende burgemeester bij de meneer die kattenbrokjes verkoopt. We mochten de folder meenemen. Fijn.

Meneer Veselinov belooft met een oplossing te komen voor het waterprobleem. Al blijft hij onduidelijk over wat die oplossing is. Wel verwerkt hij als geharde en getrainde politicus terloops de opmerking dat het waterbedrijf onafhankelijk is in zijn tekst. 

Maar, als we niet op Veselinov willen stemmen, op wie dan wel? Er zijn nog 3 andere kandidaten. Er is een kandidaat van Vuzrazdahne, maar dat zijn fascistische Putin fanboys. Er is iemand van een partij met de weinig opwekkende naam "Orde, recht en gerechtigheid" en een onafhankelijk iemand. Maar die laatste meneer blijkt door allerlei gevestigde centrum rechtse partijen te worden gesteund. En wat ze willen is onduidelijk en alweer onvindbaar.  

En dan moeten, mogen kan ook, we ook nog stemmen voor de gemeenteraad. En die kandidaten zijn, nou ja, er is een lijst hier in een krant. Maar wie zijn ze en wat willen die ze? Zelf begon ik van dat hele stemmen alweer zwaar genoeg te krijgen. 

Tot ik de partij левичата! ontdekte, Links! Nu is "Links!" de titel van een niet helemaal mislukt boek van Boudewijn Buch dus dat helpt al een beetje en, op plek 117 staat Nedjmettin, "mijn" kapper. 

Hopend op antwoorden op mijn vele vragen ging ik op de kappersstoel zitten. Maar terwijl Nedjmettin met de tondeuse over mijn hoofd ging werd me al vlug duidelijk dat die antwoorden niet gingen komen. Nedjmettin had weinig zin in praten over politiek. Het zal deels de taalbarrière geweest zijn maar hij vertelde dat hij ook geen idee had wat hij op de lijst van "Links!" deed. Liever had hij het over zijn dubbele liesbreuk, de start van het jachtseizoen en de betonnen vloer die hij ging storten. 

Een verschil met Nederlandse verkiezingen is dat er hier, op de stembiljetten een hokje staat met daarnaast de tekst "ik stem op geen van de kandidaten". Ik geloofde het eerst niet, van dat hokje. Maar het staat er echt. Of ik dat weet omdat ik de stembiljetten al gezien laat ik geheel in het midden.

Op elke politieke poster staat hier de tekst "Het kopen en verkopen van stemmen is een misdaad!". De politie heeft de afgelopen week al in vier gemeentes in Bulgarije mensen opgepakt die deze misdaad pleegden.

Maar er betaalt natuurlijk niemand geld om op geen van de kandidaten te stemmen.