#boekperweek #klaar

Ik las 53 boeken. In minder dan 53 weken. En eigenlijk is dat het wel. Al is dat wel weer erg kort.

Aan het begin van dit jaar ging er plots een "uitdaging" rond. En voor ik het wist, zeker voor ik wist waarom eigenlijk deed ik daar aan mee. Schoot iemand daar iets mee op? Nou ja, ik wel, maar verder?

Er waren wat vergeefse pogingen om me mijn gelezen boeken op Pinterest te laten prikken. Ik twitterde soms wat zinnen over een boek met de usual suspects en soms werd er een vraagje gesteld door @bibliotheek als ik weer een boek uit had. Daar kon ik vaak niet echt wat mee. Tip: @bibliotheek, doe nou niet van die gescripte zinnen, als je het boek niet kent dat iemand gelezen heeft is dat niet erg, standaardzinnen zijn dat wel. Erg bedoel ik, vind ik. Stilte is hartstikke mooi. Echt. Je leest een boek voor jezelf, niet voor anderen.

Ik las een enkel echt saai boek, "Bulgaria" van Crampton bijvoorbeeld. Soms was een boek slecht, vond ik dan. "De zomer hou je ook niet tegen" van Verhulst was er zo één. Her en der een mooie zin maar verder leek het me toch meer een aardig idee wat niet verder uitgewerkt was.

Ik las vooral, misschien was het toeval, erg veel prachtboeken. Van Salter, Murakami, Salinger, Cheever en Connell, ik val voor mooie zinnen. En rare structuren. "De hond" van O'Neill vond ik in al z'n verpletterende saaie gewoonheid een prachtboek. Ik kwam er achter dat ik Denis Johnson een heel goede schrijver vind (lees "Treindromen" als je dat nog niet deed) en dat Penelope Fitzgerald's "De boekhandel" een terloops juweeltje is.

Misschien was er één boek het best, dat was dan "Bidden om regen" van Wojciech Jagielski. Ik ken redelijk wat boeken over Afghanistan maar zelden zal een non-fictie boek zo goed geschreven zijn en zo onnadrukkelijk vol informatie gezeten hebben. Je zult het misschien niet gaan lezen, bij mij zakte het boek ook een jaar of twee steeds naar onder op de stapel, maar dan kun je niet zeggen dat niemand het boek tipte.

Moet je er dan verder nog iets over zeggen?

Misschien dit nog.

Ergens in een NOS journaal, tussen een item over de economische schade die de bv Nederland opliep door de immigranten bij de tunnel in Calais en een item met een verslaggever die helemaal naar Lyon was gevlogen om daar een Nederlandse toerist te "interviewen" die vast zat door een boerenblokkade zat het ingeklemd. Ergens in Nederland werd de bijbel voorgelezen. Van a tot het laatst. Ik dacht door mensen die in een klooster zaten. Aan een meneer werd gevraagd wat hij met dat voorlezen wilde bereiken.

"Niks. Helemaal niks".

Zelden hoorde ik deze zomer een mooiere zin.