Als kabouters, die net bevrijdt waren uit het Rien Poortvliet Kabouter Vivisectie Centrum dartelden de drie in regenkleding gehulde figuren over het veld naar het podium. De al eerder niet echt zeker overkomende coördinator van de beveiliging riep luid "Niet scannen, niet scannen" terwijl hij met zijn handen woest pakkende gebaren maakte alsof hij wilde zeggen "En als je het wel doet hak ik jullie hoofden er af". De kaartjesscanmeisjes en jongens keken hulpeloos. Wij vonden het zielig, en ook wat lachwekkend dat de drie ontsnapte kabouters ondertussen door een buikige beveiliger weer werden teruggestuurd naar de ingang.
Waar zij, en wij verder gingen met wachten.
Het is moeiteloos makkelijk om het concert van Faithless op het terrein van Strijp S in Eindhoven weg te schrijven als oude wijn in nog oudere zakken. Eigenlijk bestaat de band niet echt meer. Maar omdat er in het najaar een geremixte verzamelcd uitkomt doet de groep toch een flink aantal optredens zo her en der door Europa. Ongetwijfeld zeer lucratief. En al waren ze nog wel echt een band geweest, hoe relevant is hun muziek nog? Een flink deel van het publiek komt voor een paar nummers, de tot zo hoog mogelijk springen uitnodigende volksliederen als God is a dj, Insomnia, Salva Mea en We come one. Daar tussen door halen ze bier, of frieten.
Dus nee, relevant was het niet. En ja, we kennen alle variaties in de tussen de liedjes zinnen van Maxi Jazz nu wel, "Peace" is belangrijk, eenheid ook en natuurlijk zijn we "Fantastic!", al was z'n "Fucking brilliant" misschien echt gemeend. En ja, de meeste bezoekers, wij ook, waren ondertussen vrij oud geworden. Groeven in het gezicht oud, uitdijend oud. En wie een paar jaar terug de band nog zag hoorde maar 2 andere liedjes.
Maar, doet dat het er toe? Maakte het uit? Echt uit?
Ergens tijdens de tweede helft van het concert, toen ik, ook al veel ouder dan vroeger nogal op adem moest komen keek ik om me heen. De kabouters van eerst, nu zonder regenkleding hadden de tijd van hun leven, waar ik ook keek overal waren alleen maar lachende mensen te zien, in het moment, lak aan het feit dat je morgen weer gewoon saai achter je bureau zou zitten. Verder naar achter was een zee van armen, handen. Nog verder weg, op de parkeergarage buiten het terrein waar de kaartloze mensen stonden, ook daar werd nog gedanst.
Relevantie? Nou en.
Fucking brilliant? Zeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten