"Ik dacht, misschien wil jij hem hebben."
Ze duwde me iets in mijn hand dat ik niet onmiddellijk herkende.
"Wat is dat nou?"
"Ach. Dat weet je toch wel? Die kastanje droeg je vader altijd ergens bij zich. In zijn broekzak, of in zijn jas. Altijd."
Ik keek verbaasd, maar dat zag ze niet.
"Toen hij stierf, en ik later zijn kleren aan het opruimen was kwam ik hem tegen, in een jasje.
Ze sprak een beetje zacht. Tegen mij, en misschien ook tegen zichzelf.
"Daarna heb ik de kastanje altijd bij me gehad. Meestal zat hij in mijn jas. Maar nu was ik kleren aan het opruimen en ik dacht, misschien wil jij hem wel hebben."
Jaren terug liep ik in een woestijn. Ik denk dat het de Sinaï was. Ergens pakte ik een steentje op. Misschien hoopte ik dat het een fossiel was. Maar waarschijnlijk deed ik het gewoon om iets te doen te hebben. Het was gewoon een steentje, nou ja, eigenlijk was het meer een heel klein balletje waarop je de zandkorrels zag zitten.
Het was niks bijzonders. Maar ik deed het steentje in mijn broekzak om het 's avonds in mijn fleecejack te doen. Waar het daarna altijd in is blijven zitten.
Daar ben ik precies in. Het steentje hoort in het fleecejack. Zonder steentje klopt het niet.
"Maar ik wist dat helemaal niet. Van die kastanje."
"Ach, hoe kan dat nou? Hij heeft die kastanje zo lang bij zich gedragen. Hij had hem al voor we 40 jaar geleden naar Den Helder kwamen. Ik denk dat hij van de kastanjeboom komt die vroeger, op het dorp, op de hoek van de straat stond. Die boom kan je je toch we herinneren?"
"Ja, die boom kan ik me wel herinneren, die staat er geloof ik nog steeds. Maar die kastanje, nee, daar wist ik echt niets van."
Misschien had ik moeten vragen waarom ze juist nu besloten had de kastanje aan mij te geven, nadat ze hem meer dan 12 jaar bij zich had gedragen. Maar dat deed ik niet.
Soms doet ze plotseling gewoon iets weg. Zonder verdere reden en zonder verder na te denken. Dus zoiets zal het nu ook wel geweest zijn.
Maar in ieder geval. Ik ga op vakantie. Met een steentje in m'n fleecejack en een kastanje in mijn broekzak.
Ook deze vind ik weer mooi... prachtig de manier waarop je herinneringen op kunt halen en dierbare dingen bewaart, in een verhaal of in een broekzak...
BeantwoordenVerwijderenDaar kan ik echt niets bij voegen dus voeg me bij de vorige typste aan.
BeantwoordenVerwijderenMooi verhaal, Ton, mooi verteld ook.
BeantwoordenVerwijderenIk loop zelf soms ook jarenlang met een steentje of een kastanje in m'n jaszak,die dan zomaar een keer verdwijnen of vergeten worden. Wellicht is er dan weer een periode afgesloten.
Dank voor de reacties. Ik ga op vakantie, misschien kom ik in Jordanië weer een nieuw steentje tegen.
BeantwoordenVerwijderenTon, mooi, herkenbaar blog. Met name de woorden van je moeder. Herkenbaar, want ik loop nu ook al weer jaren met een Belgisch 1 frank stuk uit 1873 (groter dan de oude rijksdaalder) in mijn portemonnee. Daarvoor via mijn vader van mijn moeder en daarvoor van haar moeder.
BeantwoordenVerwijderenΑpрrеciatіng the harԁ work yоu ρut intο your wеbsіte
BeantwoordenVerwijderenand in depth іnfогmatiοn yоu offer.
Ӏt's great to come across a blog every once in a while that isn't thе same out of datе гehаshеd materiаl.
Fantаstiс reаԁ! I've bookmarked your site and I'm adding your
RЅЅ feeds to my Google account.
Also see my webpage: visit the up coming document