Ze gaat één keer in de drie weken naar de bibliotheek. Die ligt aan de overkant van het plein dus met de rollator gaat dat net. Als ze denkt dat het niet gaat, en dat komt voor als je 86 bent, dan ruilen wij de boeken voor haar. Maar dat heeft ze eigenlijk liever niet. Ze zoekt liever zelf en ze komt er nog wel eens iemand tegen, in de bibliotheek.
Ze leest al jaren streekromans. We hebben wel eens geprobeerd er iets anders tussen te smokkelen, literatuur of zo. Maar die haalt ze er meteen weer tussenuit.
"Die vind ik niet leuk hoor, dat hoeft van mij niet."
Ze weet precies wat ze mooi vindt.
Wanneer iemand haar zou vragen wat ze er nou mee opschoot, met het lezen van die streekromans, of wat het maatschappelijke nut is van het lezen van die boeken, dan zou ze denk ik zeggen dat ze het gewoon fijn vindt om te lezen. Meer niet.
Al zou ze er wel een "Maar dat snapt u toch zelf ook wel" blik bij hebben.
Ik praat wel eens met mijn moeder over het werk. Zeker nu het met bibliotheken wat slechter lijkt te gaan, met het beschikbare geld dan. Daar maakt ze zich zorgen om.
"Maar hou je dan wel werk jongen?"
Of we praten wat over de toekomst, van de bibliotheek. Dan vertel ik over plannen voor websites, of over eReaders. Websites, dat ziet ze wel. Niet dat ze iets heeft met het internet, computers zijn aan haar voorbij gegaan. Maar internet, daar heeft iedereen het over, dus dat zal dan wel wat zijn.
E-Readers, daar haakt ze bij af. Soms vriendelijk maar als ik er wat over doorga, bijvoorbeeld met het argument dat het zo handig is dat je dan zelf de letters kunt vergroten en dat je alles kunt lezen wat je wilt, dan wil ze wel eens wat kribbig worden.
"Maar als ik zo'n ding nou gewoon niet wil? Dan hoeft dat toch niet? Ik betaal toch ook elk jaar contributie?"
"Maar steeds meer mensen hebben zo'n apparaat moeder."
"Ik niet, en ik wil er ook geen. Ik wil gewoon een boek lenen, in de bibliotheek. Dan moet ik zeker zo'n duur ding kopen? En er is al zo weinig geld. Jullie moeten ook om gewone mensen blijven denken hoor."
Als ze zo'n bui heeft, dan drinken we nog maar een kopje koffie en praten wat over de poes.
Daarna halen we wat boeken, in de bibliotheek. Streekromans.
Mooi stukje. Herkenbaar ook. Nog herkenbaar ook, al leest mijn moeder niet. Zelfs geen streekromans. Helaas.
BeantwoordenVerwijderenEen heel herkenbaar en waar voor je dit of dat lees ,is voor ieder anders maar ik denk er even tussen uit de werkelijk heid ontsnappen dus.En naar de bieb gaan is mensen tegen komen van jong tot oud er gewoon bij horen.
BeantwoordenVerwijderenWat mooi geschreven! Mag ik het twitteren uit naam van "mijn" bibliotheek? Als tegenhanger van al het digitale geweld?
BeantwoordenVerwijderen@Sylvie, fijn dat het ondanks een niet lezende moeder toch herkenbaar is.
BeantwoordenVerwijderen@Leminaa m'n moeder hoopt nog lang naar de bibliotheek aan t Bernhardplein te gaan om boeken te lenen en mensen tegen te komen, gewoon omdat ze dat fijn vindt.
@ern@zone dank je. En zeker mag dat. Het is nooit het 1 of alleen het ander. Dus is het t best wanneer alle geluiden gehoord worden.