#DesertIslandBob

"Oefen je voor de EO jongerendag of zo?"
"Och, ik had je niet binnen horen komen. Nee, hoor, ik maak een Dylanlijstje"
"Een Dylanlijstje? Waarom? Je zou toch boodschappen doen?
"Weet je nog dat we het een tijdje terug hadden over welke boeken er mee moesten naar een onbewoond eiland en dat je toen met het idee voor een lijstje met 10 Dylanliedjes voor zo'n eiland kwam?"
"Oh nee, nee nee. Dat was een grap, de ironie droop toch van die zin af. Je bent toch niet echt aan zo'n lijstje begonnen?"

"Nou, stop nou met pruilen. Het was een grapje die 10 Dylanliedjes maar als jij het nou belangrijk vindt. Kom nou gewoon weer in de kamer zitten."
"Zo erg is het toch niet, zo'n lijstje?"
"Nee dat niet. Maar je maakt er meteen zo'n zooi van. Kies gewoon 10 liedjes. Klaar. Je kent die liedjes toch? Je hoeft dan toch niet meteen weer die hele verzameling groezelige cd's uit de kast te halen."

"Sorry, sorry. Ik weet dat je vaak met veel moeite aan die obscure opnames bent gekomen. Sorry, ik zal het woord groezelig niet meer gebruiken goed?"
"Ok."
"Nou, vertel eens. Welk lied van God, sorry Bob draaide je toen ik binnenkwam?"

"Pressing On, dat moet op het "Met Bob op een eiland" lijstje."
"Maar het klonk erg, uh, religieus."
"Klopt. Dylan maakte Pressing On tijdens zijn religieuze periode, tegen het einde van de jaren zeventig."
"En dat vindt jij mooi, die reli-liedjes?"
"Zeker. Ik vind ze prachtig."
"En dat Dylan over god zingt, de autonome, zelfdenkende, poëtische en misschien zelfs licht met zichzelf ingenomen Dylan, dat vindt je wel ok?"
"Zeker. Klassieke muziek, soul, reggae, bergen muziek gaan over god maar als Dylan over god zingt is het opeens raar."
"Nou, vooruit. Maar waarom liggen al die cd's hier?"
"Omdat er natuurlijk wel de juiste versie van het lied op het lijstje moet."
"Och ja, er zijn natuurlijk weer meerdere versies. Nee, vertel maar niet welke er allemaal zijn. Doe gewoon het lied dat je koos."
"Deze Pressing On is opgenomen op 16 november 1979. Dylan stond toen met een "geen hits alleen religie" show in San Francisco. Het lied is, als het eenmaal op gang is gekomen en dat duurt even, een echte onvervalste "Steek je handen in de lucht voor God!" gospel. Doe je ogen dicht en zie hem daar staan, een joodse jongen die niet meer precies weet wat hij moet. En die zich dan maar overgeeft aan hardcore christelijk geloof. Vol van heilig vuur. En hoor dat koortje nou eens. Dat is geen gewone "Jezus vindt jou lief" religie, dat is uitzinnigheid, vervoering, extase!"

"Juist ja, rustig maar he. Welke andere 9 nummers heb je trouwens uitgekozen?"
"Verder dan deze ene ben ik nog niet gekomen."
"Dit is alles? De kamer ligt vol cd's, de poes is onder het bed gevlucht, er is geen koffie en alles wat je hebt is één lied?"
"Ja, één lied ja. Maar als ik straks op dat eiland zit moeten het wel de goeie zijn. Anders moet ik weer vreselijk gaan lopen hannesen met flessenpost en dat soort dingen. Want er zal wel geen internet zijn op zo'n eiland he."
"Ik zei het al eerder, jij neemt het allemaal veel te serieus. Maar goed, ga maar fijn verder zoeken. Als je maar wel onthoudt dat we over een week op vakantie gaan."
"Da's fijn ja. Misschien verkopen ze in Amman wel cd's van ..."
"Ik wil het niet horen Ton! Echt niet!"

Bob Dylan - Pressing On by roio