dinsdag 29 oktober 2024

Vandaag, precies negen jaar geleden.

"Die geraniums? Ja, die komen nog van het balkon. We hebben ze toen meegenomen, negen jaar geleden. Ze hebben eerst in Den Helder gestaan en nu zijn ze hier. Elk jaar worden het er meer. Ze hebben het naar hun zin. Maar dat wist je toch al, dat we ze hadden meegenomen?".

"Zal ik laten zien wat er veranderd is? Ook al heb je dat al gezien. Toch? Nieuwsgierig was je altijd al. Maar, dit is nu linksboven in het huis. Eerst was het onze, erg kleine woonkamer. Maar het bleek dat we daar nooit zaten. Dus hebben we ijzeren werktafels, ja, die komen nog uit de bibliotheek in Den Helder toen die nog in de Hector Treubstraat was, ze zijn heel oud, iets van 40 jaar denk ik, van toen Herman Bruins daar nog bijna-baas was, maar ze doen het nog goed. Dus die tafels hebben we boven gezet. Werkkamer heet het nu in plaats van woonkamer. Heb je Herman nog wel eens gezien daar? Niets veranderd zeker?".

"Dit is nu beneden. De woonkamer. Ook al noemen we het de kamer van Gijs. Want die slaapt daar 's nachts. Eerst was er alleen een heel klein raampje maar Ian heeft er een deur met glas in gemaakt. Ja, dat was een stofzooi dat plaatsen. Dat vond je zeker vreselijk om te zien, dat stof? Wees maar blij dat je er niet echt bij was."

"Nee, misschien begrijp je niet waarom we hier wonen. Dat had ik ook niet verwacht. Wees eerlijk, pa heeft al een paar keer gezegd "laat ze nou Thea, het is hun leven". Dat zei ik toch. Maar weet je, toen je er niet meer was, vandaag precies negen jaar geleden, toen was er ook geen reden meer om in Den Helder te blijven. Jaaah, we hadden natuurlijk best ergens kunnen gaan wonen waar Annet vandaan komt, maar dan hadden we hetzelfde allemaal nog een keer gedaan. En ja, het is een rommelig land. Maar als ik eerlijk ben heb ik altijd meer met aanrommelen gehad dan met overzicht en structuur. Wat? Echt ik ben bijna 62, dan ga je toch niet weer beginnen over m'n kamer opruimen! Maar, weet je, na die nacht, van toen, die nacht die zo lang duurde, toen je er opeens niet meer was, toen zijn er dingen langzaam veranderd denk ik. Ik denk dat we ons toen alle twee realiseerden dat wij er ook een keer niet meer zouden zijn. En het is hier fijn. Het lijkt op een bepaalde manier eigenlijk heel erg op het dorp waar we ooit woonden toen ik nog heel erg jong was. Het dorp waar jullie gelukkig waren. 

Geloof me, het is goed zo. Echt. Natuurlijk wordt het nooit meer hetzelfde als toen. Toen jij en pa nog gewoon hier waren in plaats van op die zelfverzonnen wolk met alle poezen die je ooit had, en met de vader van Annet, Ans, Nico, Marga en al die anderen die klaar waren. Maar anders dan hetzelfde is ook goed. Geloof me. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten