Emigreren kan al niet meer.

Het leek me, leek, een aardige manier om een beeld van Popovo te geven. Popovo is de stad waar we boodschappen doen, naar de kapper gaan, dat soort dingen. Je kunt er zonder problemen ernstig stereotype Oost Europese ellende fotograferen. Maar er zijn ook genoeg glanzend glimmende dingen. Dus, ik neem gewoon foto's wanneer we eens een rijtje dingen moeten doen.

Eerst het plein. Prominent in beeld, de fontein. Niet onomstreden. De dorpen in de omgeving hebben regelmatig geen water en hier spuit het water vrolijk de lucht in. Rechts het gemeentehuis. 

Daarna moesten we, omdat we veel en veel te veel kersen hebben, een vaatje kopen waarin 10 liter kersenlikeur gemaakt kon worden. Die verkopen ze op de dagelijkse markt. 

Het ging fout bij de supermarkt, de T market. Daar is het altijd chaotisch druk wat voornamelijk komt doordat de gangpaden vol met onuitgepakte dozen en oudere Bulgaren die het juiste doosje eieren niet kunnen kiezen staan. Maar toen ik een fijn wanhopige foto wilde maken, er was niemand, en er stond niets in de weg. Terwijl het toch anders de slechtste supermarkt ter wereld is.

Nee, het zat er niet in. En sowieso, mijn aandacht was er niet echt bij.

Want echt, zijn jullie in de war of zo?

Natuurlijk wonen Annet en ik in Bulgarije maar Nederland is altijd om de hoek. Sociale media, de radio, Nederland is vaak dichtbij. Dat is vaak niet erg. Maar de laatste tijd...

Maar echt, zijn jullie in de war of zo? Toen ik (heel veel) jonger was moest je toch wel minstens een RAF lid in je huis laten onderduiken voor je extreem links was. Maar als ik het goed begrijp ben je nu al een linkse extremist wanneer je een warmtepomp niet onmiddellijk een uitvinding van de duivel vindt. 

En willen mensen die voor Palestina demonstreren onthouden dat wanneer je een rode kiffeyeh om je hoofd knoopt je dan doet alsof je een bedoeïen uit Jordanië bent. En mocht je vinden dat de Palestijnen het allemaal aan zichzelf te danken hebben, zoek dan eens op Deir Yassin. En misschien zouden beide groepen wat kunnen lezen over McMahon, Balfour, de King Crane commissie en meer van dat. Weinig dingen zijn zo gekmakend als mensen die maar wat roepen, gewoon omdat het kan, of omdat het lekker klinkt.

Maar lezen is geloof ik niet zo heel populair meer bij, nou ja, bij de macht, of de mensen die dingen menen te moeten besluiten. Nu heeft Bulgarije heel toevallig op dit moment nog het hoogste btw tarief voor boeken, 20%. De dichtstbijzijnde boekhandel is drie kwartier hier vandaan en hij ziet eruit als een kleine Ako. Een ander is een uur rijden en dat is een nog kleinere Ako. Nu zal dat allemaal wel weer toeval zijn, of extreem linkse prietpraat maar toch.

En ik weet ook wel dat het hier ook niet bepaald een politiek paradijs is. Vanmorgen zag ik deze verkiezingsposter hangen. Want begin juni gaan ze hier weer eens stemmen. Voor de zevende (7!!!) keer in drie jaar.

De meneer op de poster, Dimitar Dimitrov, is gelukkig totaal kansloos. Zijn partij "Stem van Bulgarije" wil, en ik heb het nagezocht, totaal serieus Macedonië en nog twee gebieden in Noord Griekenland heroveren (ooit waren die erg kortstondig Bulgaars). Heroveren. En meneer Dimitrov gaat voorop, dat zie je aan zijn hoofd.

Dus ja, dat is erg. Hoofd tegen de muur aan bonkend erg. Maar meneer Dimitrov gaat het niet redden. Maar de kans bestaat dat ik, ergens een keer, binnenkort 's ochtends de radio aanzet en dat ik dan hoor dat het Rita is geworden. Of Mona. Hun nauwelijks verhulde minachting voor alles wat maar zweemt naar een gedachte die langer duurt dan een seconde of twee. Niets is moeilijk, alles is eenvoudig oplosbaar. Omdat alles nu eenmaal de schuld is van de ander. Een ander die, als het meezit uit een ver en daarmee griezelig land komt. Als de ander weggaat is alles weer zoals het ooit was. Al was het natuurlijk nooit zoals het was.

Al met al. Soms, als ik dan weer een filmpje zie van de mevrouw van de Boerenpartij die volstrekt bedacht en uitgekookt, want als ze het echt onbaatzuchtig meende dan deed ze het niet voor de camera, met een doos met chocolaatjes zwaait dan wil ik wel eens denken "Nu is het genoeg! We gaan emigreren!". Maar we zijn al geëmigreerd. Te vroeg gepiekt. Te vroeg gevlucht.