Losse eindjes

Soms zijn er losse eindjes. Een verhaal is dan niet af, of er komt toch nog iets na. Losse eindjes dus. Al zijn er ook dagen, en toevallig is deze dag er zo één, dat alles hier een los eindje is. 

Voor Lies, die verdween heeft Annet nog een tijd 's avonds brokjes buiten gezet. Maar daar is ze mee gestopt. Lies is er niet meer. En dat is jammer. Al is jammer meteen weer een ontoereikend woord.

De verkiezingen van een paar weken terug. In de rest van het land was er een hoop kabaal over stemmachines die wel, niet en toen toch weer wel gebruikt mochten worden. Hier bleef het rustig. Gosho, de burgemeester van Palamartsa is gelukkig herkozen. Al was dat zonder tegenkandidaat ook weer niet zo heel moeilijk. Palamartsa hoort bij de gemeente Popovo. Ook de burgemeester van Popovo, Lyudmil Vesselinov is herkozen. Als hij de hele termijn uitzit, en alleen doodgaan kan dat waarschijnlijk verhinderen, is hij 36 jaar burgemeester. Er is ook een nieuwe gemeenteraad in Popovo maar elk nieuws daarover is mij ontgaan. 

Heel lang terug schreef ik iets over het Thracische graf bij Gagovo. Gagovo is een half uurtje lopen van waar wij wonen. Het graf ligt midden in landbouwgrond maar dat mocht de pret nooit drukken. In de jaren 70 van de vorige eeuw is het graf gevonden en om het te beschermen tegen wind, regen en sneeuw werd er een houten constructie gebouwd, ijzeren platen er op als dak, klaar. Tot twee jaar geleden een boer zijn land in brand zette. Een vonk sloeg over en weg was de beschermende constructie. De gemeente Popovo, die van Lyudmil Vesselinov zou iets nieuws gaan bouwen. 

Dat is dus nog steeds niet gebeurd. Misschien wil men het eerst totaal laten overgroeien om het dan quasi verbaasd opnieuw te ontdekken, Lyudmil kan dat denk ik.

We hebben sinds 1 of 2 november weer de hele dag water. Al betekent dat niet dat dit losse eindje niet meer los zit. Volgend jaar zal er weer geen water zijn. 

Een tijd terug zette ik hier een kaartje neer met daarop hoe het water in het dorp kwam. En ik weet het, het kan niemand in Nederland verder wat schelen, maar dat kaartje klopt niet.

Dit kaartje klopt wel.

Ik kwam Joe (de enige buitenlander hier die perfect Bulgaars spreekt) tegen en vertelde hem over een gebouwtje dat ik vond in een vallei. Zonder veel moeite te doen kon je daar water hard horen stromen. Na een zondagse expeditie naar het gebouwtje en wat gesprekken van hem met oude Bulgaren (die zijn er hier zat) kwamen we tot de conclusie dat er op twee punten water het dorp in kwam. Het gebouwtje dat ik vond pompte water naar de coöperatie. Vandaar ging het weer verder het dorp in. De vraag is nu, kan het water dat daar nog steeds stroomt opnieuw in het dorp terecht komen. En hoe dan? En wie gaat dat doen? En vooral, wie gaat dat betalen? 

Ik zei toch dat het niemand in Nederland wat kon schelen.