"Doe de witte envelop in de oranje envelop".

"Goed. Dus. Het stembiljet gaat in de witte envelop en dan gaat die envelop weer in de oranje envelop. En daar doe je dan ook het stembewijs bij. En natuurlijk de kopie van het identiteitsbewijs. Die gaat ook in de oranje envelop maar weer niet in de witte envelop". 

Iets wat onverwacht makkelijk gaat is stemmen vanuit het buitenland. Je registreert je via een website en daarna krijg je alle spullen gewoon via mail en echte post toegestuurd. Gelukkig wordt de echte post in Nederland ruim op tijd verstuurd want echt vlot komt die hier niet. Maar dat is zeuren om het zeuren.

Weken geleden kregen we al een mail die er ons op wees dat we ons konden registeren om te stemmen voor de eerste kamer. Of, voluit, om te stemmen voor het kiescollege niet-ingezetenen voor de eerste kamer. Dat mensen die niet in Nederland wonen daarop kunnen stemmen kan deze keer voor het eerst. We zijn dus precies op tijd weggegaan. 

Het eerder genoemde kiescollege, ach nou ja, wie daar meer van wil weten kan zijn of haar hart hier ophalen. Wij vullen gewoon een stembiljet in. Waar weer niet alle partijen op staan die in Nederland op het stembiljet staan. Een aantal, PVV, BBB, Bij1 en de CU is het zo te zien niet gelukt om kandidaten voor het kiescollege te vinden. Of ze zijn het vergeten te regelen. Dat kan natuurlijk best, dit is ook maar de eerste keer dat het gebeurd. 

Nu ben ik gek op stemmen, altijd al geweest maar niet iedereen is geïnteresseerd. Er schijnen een half miljoen Nederlanders in buitenlanden te wonen en maar 37.173 hebben zich voor deze verkiezing geregistreerd. 

Dat lage aantal is dan een bruggetje naar het percentage stemmers dat in Bulgarije nog op komt dagen. Bij de verkiezingen in oktober 2022 nam nog maar 39,3 procent de moeite om te stemmen. En in april mogen ze alweer. Dat wordt dan de 5e keer (kan ook 6e zijn) in drie jaar (kan ook 2 jaar zijn), je raakt de tel erbij kwijt. En elke keer wint er natuurlijk een partij. Maar het lukt maar niet om een werkzame/werkbare coalitie te vinden. In april wint ongetwijfeld de conservatief Boyko Borisov maar aan hem hangt zo'n lucht van corruptie dat een flink aantal andere partijen niet met hem wil regeren. En met de partijen die hem wel zien zitten heeft Borisov geen meerderheid. In het Bulgaarse systeem krijgt de grootste partij een x aantal dagen om een regering te formeren, lukt dat binnen die tijd niet dan gaat de opdracht naar partij nummer 2, en dan naar 3 etc etc. En als ze allemaal geweest zijn, dan komen er weer nieuwe verkiezingen. Waarna het hele circus weer opnieuw begint. Het is om moedeloos van te worden. Wat gewone Bulgaren dus ook worden, of al lang zijn. Echte besluiten worden er al een tijd niet meer genomen. Het laatste deel van het traject om hier de euro in te voeren kan bijvoorbeeld niet worden afgemaakt, dus de euro schuift op. Al zijn daar een hele hoop mensen weer best blij mee. Elk nadeel heeft zijn voordeel? Zoiets? Maar dat is dan wel weer het enige voordeel. Dit toch al gammele land schuifelt sloom en stuurloos heen en weer. Niemand doet wat, niemand kan wat doen. 

Maar goed, wij mogen stemmen voor het kiescollege. Wat we natuurlijk beide deden. En wel op een partij waar ook de poezen mee in stemden. Annet heeft ze bij de mevrouw van de post afgegeven. Daarna duurde het nog 15 minuten voor het invoeren van het adres in het wonderlijke automatiseringssysteem van de Bulgaarse post voltooid was. In die 15 minuten heeft Annet met de postmevrouw de Bulgaarse woorden voor hoofd, arm, been etc geoefend. Nadeel/voordeel, ook daar.