De jaarvergadering

Toen de voorzittende mevrouw al meer dan vijftien minuten bezig was met vertellen wat er de afgelopen twee jaar allemaal gebeurd was keek ik even om. De meeste aanwezigen hadden een "waarom ben ik hier naar toe gekomen en hoelang gaat dit nog duren?" blik in de ogen. En zij verstonden tenminste nog wat er gezegd werd.

De pensionerski klup van de Iskra Chitalishte had haar jaarvergadering. Een Chitalishte is een fysiek gebouw waar een zaal is voor toneel, zang en dans. Er is een bibliotheek en er zijn ruimtes waar clubs hun clubdingen doen. Chitalishtes bestaan hier al sinds de 18e eeuw en hebben een belangrijke rol gespeeld in het levend houden van de Bulgaarse identiteit tijdens de Ottomaanse tijd. De pensionerski klup, de woorden zeggen het al is de club van gepensioneerden. Buitenlanders kunnen er ook op niet gepensioneerde leeftijd lid van worden. Wat weer handig is om het dorp te leren kennen en je kreupele Bulgaars te oefenen. Omdat een perfecte wereld ook in een minuscuul dorp niet bestaat is er nog een club voor gepensioneerden. De twee clubs praten niet met elkaar. De pensionerski klup heeft ook ruzie met de bibliotheek al wil niemand zeggen waarom, ik gok dat ze dat zelf eigenlijk ook vergeten zijn. Maar een fijne ruzie laat je niet zomaar schieten.

Tijdens de jaarvergadering (die ruim te laat begon omdat één van de bestuursleden niet op kwam dagen) werd verslag gedaan van de afgelopen twee jaar. Vaak viel het woord covid en online. Daarna hield een andere mevrouw een financieel verhaal. Hoe langer ze aan het woord was hoe scheller ze begon te praten. Een volgende mevrouw, we waren nu ruim een uur bezig, deed het financiële verhaal nog een keer over. Ze wuifde meerdere malen met een papier dat denk ik de statuten bevatte. Ook het woord 'sponsori' viel vaak. 

Omdat mijn kennis van het Bulgaars voornamelijk bestaat uit zelfstandige naamwoorden ontgaat me een ontzettende hoop. Maar, en dat deed ik eigenlijk ook al tijdens vergaderingen in Nederland je kunt wel je eigen verzonnen zinnen invullen. Zo weet ik bijna zeker dat de voorzitster na anderhalf uur, ze leunde half boos na achteren en wuifde met haar hand van "ga weg" (al kan dat hier ook betekenen "kom hier") tegen een insprekend lid in de zaal iets zei als "Als je nu voortaan op tijd die futiele contributie betaald en niet alles opmaakt aan vette chocolade en over de datum koekjes waren we niet bijna failliet". 

Het probleem van de klup, werd uitgelegd door iemand die wel Bulgaarse werkwoorden kent, is dat er teveel geld gaat naar het zanggroepje waardoor er te weinig is voor andere activiteiten. Sommigen vonden dit, anderen weer niet. En iedereen legde zijn of haar standpunt omstandig en vooral langdurig uit. Het deed me op de één of andere manier erg denken aan een werkoverleg uit mijn bibliotheektijd.

Hierna mocht er gestemd worden voor een nieuw bestuur. De uitkomst leek me enigszins voorgekookt. De bloemen voor de zittende, en verliezende voorzitster stonden al klaar. De nieuwe voorzitster had zich al gehuld in haar orthodox paasbeste kleren. Ze hield na haar overwinning een, ook weer langdurig woordje. Ik dacht te begrijpen dat ze zei dat we de klup niet alleen als club maar veel meer als een sociaal collectief moesten zien. Iets in mij neuriede toen "Sign of the times". 

De vergadering duurde ruim twee uur. Ik heb een klein beetje begrepen waar het over ging en verder heb ik in mijn hoofd zeker twee scenario's voor nieuwe, en extreem oubollige afleveringen voor Midsummer Murders geschreven. En ik heb nu al zin in de vergadering van volgend jaar.