Binnenslapers & buiteneters, een overzicht

Omdat de hoeveelheid poezen wat groot wordt nu even een overzicht, een "wie is wie". 

Eerst de binnenslapers. 

Gijs. Tja, er is er maar één zoals Gijs. Van de binnenslapers slaapt hij al het langst binnen. Maar daar schreef ik al al eerder over. Gijs is net als zijn zus Lenie (zie hieronder) geboren aan de overkant van het grasveld voor de buitendeur, bij Stefka. Stefka heeft een poes of vijf, een drietal kleine hondjes en een stuk of vijftig kippen. De eieren van die kippen verkoopt ze in haar winkeltje in het "dorpshart" (dat staat tussen haakjes omdat dorpshart iets levendigs, iets vrolijks impliceert en vervallen jaren zestig sovjetarchitectuur is een hoop maar niet levendig). Van Stefka gingen Gijs en Lenie naar Nicolai die twee huizen links van ons woonde. Nicolai was, naar wat we over hem horen gek van de twee poezen. Nadat hij in het ziekenhuis terecht kwam, nou ja, daar schreef ik al over. Gijs is niet de slimste aller poezen, eerder heeft hij een forse leerachterstand maar hij voelt zich hier fantastisch. Hij speelt graag met touwtjes en balletjes, zit uren dromerig in de tuin en als we 's avonds klaar zijn met het leren van Bulgaarse woorden komt hij van zijn kussen af, rekt zich eens uit en springt spinnend op mijn schoot om daar niet meer vanaf te gaan. Gijs redt het niet alleen en gelukkig hoeft dat dan ook niet meer.

Lenie. Lenie is de zus van Gijs. Ze slaapt nu binnen sinds het in januari echt begon te vriezen. Omdat ze niet de makkelijkste is slaapt ze alleen in de keuken. Lenie is een schatje, echt. Maar ze weet het zelf niet altijd. Ze grauwt en snauwt naar Gijs en Ollie (zie hieronder) en is permanent bezig zich te overtuigen van het feit dat de andere poezen geen lekkerder/ander/beter eten krijgt dan zij zelf. Annet zegt dat het steeds beter gaat met haar gedrag. Ik ben daar iets terughoudender in. 

Ollie. Ollie is het kind van Lenie en dat weet Ollie heel goed maar Lenie is dat volstrekt vergeten. Lenie grauwt en Ollie aanbidt. Ollie slaapt op de slaapkamer. Als wij naar bed gaan gaat Ollie nog even voor een onbekende tijd op pad. Ergens springt hij dan tegen de deur op en als Annet die open heeft gedaan gaat hij slapen. Voor Ollie is het hebben van een huis volstrekt normaal. Wij zijn er net zo lang als hij op de wereld is. Van alle poezen is Ollie de makkelijkste, en de sociaalste. Ollie vindt de meeste andere poezen die hij tegenkomt leuk en we verdenken hem ervan dat hij tegen andere poezen zegt "kom mee, waar ik woon krijg je gewoon eten hoor."

Buiteneters

We zouden een onafzienlijke stroom poezen te eten kunnen geven hier. Dat zou voor grote vreugde zorgen bij de meneer in Popovo waar we kattenbrokjes in zakken van vijf kilo kopen maar het zou voor te veel overlast gaan zorgen. Omdat ons huis lang leeg heeft gestaan denken veel poezen al dat ze hier gezellig/ongezellig kunnen gaan zitten doen en als we ze ook nog eten gaan geven ... nee.

Steve/Tigger. Steve is van Jordan en Duschka. Betere buren hadden we niet kunnen hebben maar ze hadden Steve best kunnen laten castreren. Steve is de MAN! We hebben net een periode van haast permanent kattengejaag, gemiauw, gekrijs en gevechten achter de rug en Steve is nog de MAN! Maar hij wordt al wat ouder en ik denk dat hij niet heel lang meer capo di tutti capi zal zijn. Steve vindt dat hij 's ochtends recht heeft op brokjes en als ik om half zeven naar de keuken ga zit hij voor de deur te wachten. Hij had een bloedhekel aan Gijs maar sinds die gecastreerd is gaat dat beter. Laatst stormde Steve de keuken in en daar zat Gijs toevallig net in de weg. Gijs gaf hem een mep recht in zijn al gehavende gezicht en daar waren ze beiden erg van onder de indruk.

Lies. Lies komt overdag een aantal malen eten. Ze gaat dan voor het raam van de keuken zitten en staart naar binnen. Over Lies valt niet heel veel te vertellen, ze is er gewoon. Gelukkig ziet ze er een heel stuk beter uit dan een paar maanden terug maar ze blijft erg verlegen dus of er nog leuke verhalen volgen betwijfel ik.

Wim. Wim is een kind van Lies. Ik weet niet meer helemaal of Lies hem nu een keer meebracht of dat Ollie dat deed. Maar, Wim is een vriendje van Ollie. Ze zijn ongeveer net zo oud en spelen samen. Wim is aandoenlijk. Hij heeft een wat schorschelle miauw en grobbelt zijn bakje brokjes vlug leeg om dan vragend te kijken, waarna hij nog een bakje krijgt. Hij moet er nog van groeien tenslotte. Omdat Annet en ik een te begrijpen zwak voor zwarte poezen hebben heeft Wim sinds het 's nachts opnieuw erg koud is een buitenbed (mand met schapenvacht, lelijke badmat erboven en schuimrubber eronder, op een tafel). De laatste dagen gaat hij 's avonds op het trapje naar de keuken zitten zitten. En hij kijkt daar dan erg trouwhartig bij. Maar we houden de verdeling binnenslapers/buiteneters vol. Wij wel. Wij kunnen dat. Nog wel.