Lenie is in Razgrad

"Nee joh, het was niet te harden. Alsof er allemaal kleine Marc Overmarsjes door de ironische boomgaard aan het hollen waren. Lalmiauwende katers die allemaal  dag en nacht op zoek waren naar dat ene krolse poesje. En dat poesje zat bij ons binnen. Ollie was een paar weken terug gecastreerd en Gijs, ach Gijs had zelfs voor z'n castratie al nauwelijks testosteron. Dus die twee snapten er niks van. Ollie zat voor het keukenraam met grote, verbaasde ogen naar al dat katerige gedrentel te kijken en Gijs, ach Gijs die zat gewoon tussen al dat katervolk een beetje naar een graspol te kijken. Dat doet hij graag. Soms besluipt hij Ollie als ze samen in de tuin zijn, dat sluipkruipt hij dichterbij en dan net voor het bespringen kan beginnen, voor hij "Whoa!" gaat roepen, dan ziet hij opeens een leuke graspol, ruikt eraan en is het hele besluipen en bespringen alweer vergeten. Gijs heeft al met al een nog kortere attentiespanne dan ik. Maar goed, waar was ik, o ja, die vunzige katers waren allemaal op zoek naar Lenie. Lenie is de zus van Gijs en de moeder van Ollie. Leuke poes al is ze de laatste maanden bloedchagrijnig. Altijd maar grauwen en snauwen. Maar, omdat het een tijd 's nachts best heel erg fris was mocht ze hier in de keuken slapen. En ze werd krols, en dat roken die katertjes dus allemaal. Dag en nacht dat keelachtige gejankmiauw. Je zou er zenuwachtig van worden. Maar in ieder geval, al die katergerelateerde aandacht zorgde ervoor dat we haar rap moesten laten steriliseren. Anders zitten we straks om de paar weken met nieuwe kittens. En katten zijn leuk maar niet in groepen van dertig. Ze is nu in Razgrad, een grote stad op een uurtje rijden. Er zijn wel dierenartsen dichterbij maar dan hadden we haar na de operatie mee naar huis moeten nemen en aangezien elke deur hier meteen op buiten uitkomt was dat voor haar herstellen niet bepaald handig. De dierenarts in Razgrad heeft ook een dierenhotel, zo noemt hij het. Aardige man, glimglanzende praktijk en hij sprak, godlof ook nog eens vloeiend Engels. Over een dag of vijf kunnen we haar weer ophalen. Hij belde na de operatie en alles was goed gegaan en mevrouw had het in het pension ook erg naar haar zin, deed aardig met andere poezen ook nog. Dat zou ze hier ook wel eens mogen doen".

"Of er nog ander poezennieuws is? Nou, Wim is er. Wim heette eerst Peter maar omdat de buurman uit Popovo Petar heet leek Wim toch een betere keuze. Wim lijkt hier een beetje gedumpt te zijn door zijn moeder. Wim is een maand of vijf, zes. Zwart. Leuk poesje, miauwt de hele dag door. Mensen vindt hij niks maar hij is stapelgekmesjogge van Ollie. Daar loopt hij de hele dag achteraan. Vanwege de nachtelijke kou heeft hij op de veranda, zo'n beetje op het modem een bedje gekregen. Daar slaapt hij. Als hij tenminste niet zit te miauwen voor de slaapkamerdeur. Want daar ligt Ollie en hij wil zo graag bij z'n vriendje zijn".

"Wat? Nee, we doen echt nog wel iets anders dan met katten bezig zijn. Echt. Heus. Wat? Nee, nu schiet me even niets te binnen maar de volgende keer, echt, de volgende keer heb ik het helemaal niet over poezen".