Een Nationale Bibliotheek Pas

Ik heb altijd gedacht dat de Verschrikkelijke Sneeuwman eerder gevonden zou worden dan dat er een Nationale Bibliotheek Pas zou zijn.

Maar ik geloof dat ik ongelijk ga krijgen. Of de Sneeuwman moet ergens in 2015 in een bergspleet vallen en op de foto worden gezet.

Gisteren was ik bij een heuse roadshow. Zelf ben ik al zo oud dat ik dat woord koppel aan een discodansavond in een rokerig achterafzaaltje met brak geluid, maar een roadshow kan dus ook over de Nationale Bibliotheek Pas gaan.

Ik heb wat dingetjes opgeschreven, zodat ze me bij zouden blijven. Vrees niet, ik zat naast Wim Keizer en die gaat er een verhaal voor Bibliotheekblad over schrijven. Het komt dus goed met de volledigheid, mits u natuurlijk een toegangscode heeft voor de website of wacht op de papieren versie.

Ooit bleek uit een onderzoek dat 27% van de ondervraagden (leden geloof ik) hevig geïnteresseerd zouden zijn in een pas waarmee je in alle openbare bibliotheken kon lenen. 29% van de ondervraagden vonden het trouwens allemaal wel best. Maar die komen misschien nog tot inkeer.

Een Nationale Bibliotheek Pas zou een goed gevoel bij mensen creëren. En mensen met een goed gevoel haken minder vlug af.

De pas is er alleen voor leden van VOB bibliotheken.

De pas zal niet alleen gaan over fysiek materialen lenen (bij dit onderdeel werd het wat lastig te volgen). Het idee is (dacht ik) dat je lid wordt van de bibliotheek en dat je daarna weer keuzes kunt maken. Je zou bijvoorbeeld ook mensen die alleen koffie drinken aan de leestafel een koffiepas aan kunnen bieden. Of misschien een krantenleespas. Dat hoeft natuurlijk niet, maar het registreert wel fijn.

De pas zou er, als er later dit jaar mee wordt ingestemd, moeten kunnen zijn per 1/1/2016

We moeten dan wel allemaal met een pas met een chip erin gaan werken (maifair/mayfair). Terwijl ik dat hoorde bedacht ik me dat we in Langedijk niet van die passen hebben. *mental note to self: nagaan wat die passen kosten en in de toch al geheel gestripte begroting gaan kijken waar die passen van betaald moet worden*

En toen kwam het, het ultieme hoogtepunt. Als een pas overal geldig is, om materialen te lenen bedoel ik, bij een koffiepas zie ik geen problemen, als die pas over geldig is is het niet meer dan logisch dat de tarieven ook overal hetzelfde zijn.

Laat u dat idee even door u heen sidderen. De Nederlandse bibliotheekwereld, met al zijn verschillende tariefjes voor ditjes en datjes gaat over op één gelijkluidend, overal hetzelfde, prijzenstelsel.

In de vluggigheid schreef ik op, "klein" €28,-, "basis" €48,- en "groot" €68,-. De namen waren trouwens anders bedenk ik me nu, "groot" gaat "top" heten, maar de andere namen ben ik vergeten. 

Daarna ging de ochtend verder over Gastlenen. Maar omdat ik in mijn hoofd bezig was met uit te rekenen wat de mogelijk nieuwe tariefstructuur voor de belabberde financiële positie van "mijn" bibliotheek betekende ben ik die info wat kwijt geraakt. O, ik hoorde later nog wel dat er een overgangsperiode van 3 jaar komt waarin een bibliotheek de leden langzaam kan laten wennen aan de nieuwe prijzen.

Het was een boeiende ochtend. De sprekers waren duidelijk. Wij, de bezoekers zaten er goed bij. Er waren vragen, er waren antwoorden. 

Toen ik terugliep naar het station kwam ik een vrouw tegen. Ze zat op de grond met haar benen recht vooruit. Ze leunde tegen een stapel dozen, of een lantaarnpaal. Haar blik was strak en leeg. Naast haar zat een klein wit hondje. In haar handen hield de vrouw een wit vel, "Wij zijn dakloos en hebben honger".

En natuurlijk heeft het beeld, van die vrouw met dat hondje niets te maken met de ochtend over een grootschalig en vernieuwend project. Je kunt niet alles dat moet gebeuren terugredeneren naar een toevallig pijnlijk beeld dat je bijblijft, dan is het eind zoek, Het één heeft niet altijd met het ander te maken.

En zo zijn er vast nog meer redeneringen.