Soms staat er zo'n berichtje in de krant. Over hoe een groep mensen toekeek terwijl er iets gebeurde, iemand werd in elkaar geslagen of verdronk en er was niemand die iets deed.
Van 6 april tot half juni 1994 keek de wereld naar Rwanda en deed niets. In die 100 dagen werden 800.000 mensen afgemaakt. Gemiddeld zijn dat 333 mensen per uur. Wanneer je hier 's ochtends naar je werk ging en 's avonds weer thuis kwam waren er daar zo'n 2700 mensen gedood.
De University of Texas Library's Human Rights Documentation Initiative heeft met een aantal groepen in Rwanda de website Genocide Archive Rwanda opgezet.
Op de website, die voor een deel nog gevuld moet worden staan indrukwekkende video's van overlevenden, bekentenissen van daders, foto's en (deels) vertaalde transcripties van radiouitzendingen van haatzenders als Radio Télévision Libre des Mille Collines.
Een medewerker aan het project zegt in een artikel:
"Rwandans are not interested in being portrayed solely as victims of the genocide, but this project really highlights people's strength and resilience and will to survive," Sangwand says. "And this is a unique opportunity to actually hear from the people in Rwanda."
De foto boven dit stukje komt van de website. Het is een identiteitskaart. Met een pen werd doorgehaald tot welke bevolkingsgroep je niet behoorde. Een doorhaling die in 1994 het verschil tussen leven en dood kon betekenen.
Het origineel van de kaart ligt in het Kigali Genocide Memorial Centre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten