(...)

De trein van Heerhugowaard naar Den Helder is in de avondspits vaak niet echt gezellig. Een verzameling geharde forensen, toevallige reizigers en scholieren. Vaak, te vaak staat er iets te hard. De stem van een beller, een Ipod of het mp3 gedeelte van een telefoon. Daar wordt dan iets van gezegd, of gesnauwd. Tenslotte is het al later op de dag en ook nog eens druk.Irritaties vliegen dan door de coupé.

Vanavond stond er ook weer eens iets vrij hard. Wat voor ding het was kon ik niet zien. Maar de hele coupé kon het erg goed horen.

Voor degene met 't dichtgeslagen boek

Voor degene met de snelvergeten namen

Voor degene die 't vruchteloze zoeken

Moet nu weten, we zijn allemaal samen

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Niet zonder ons

 

En het mooie, en ontroerende was dat niemand zei dat het geluid zachter moest.