Met een Voekje in een hoekje?

Ik kan aardig koken. Maar ik kan volstrekt neurotisch worden van vage aanwijzingen in een recept.
"Snij een ui", staat er dan. In ringen? Halve ringen? Stukjes dan?
En hoe groot moeten die dan zijn?

Sinds een paar weken zijn er Vooks. Een combinatie van tekst met bewegend beeld. Volgens de website kun je een Vook kopen voor je pc en/of je iPhone. Voor je dat doet kun je echter een voorproefje nemen.

De meest opvallende van de zes titels is "Crush it!" van Gary Vaynerchuk. Een soort motiverend boek waarin meneer Vaynerchuk, wijnkenner en online marketeer je met tekst en video duidelijk maakt dat dit de beste tijd is om je doel te bereiken. Je moet je 16 slagen in de rondte werken maar dan lukt het ook.
Zelf krijg ik vreselijke jeuk van mensen die elke zin afsluiten met drie uitroeptekens maar de combinatie van tekst plus een pratende, erg vlug pratende meneer zou best kunnen werken.
Verder zijn er non-fictie Vooks over fitness, de Japanse keuken en iets met een gezonde huid.

De non-fictie Vook, daar geloof ik wel in. Een filmpje dat laat zien hoe je een bepaalde handeling moet doen, bijvoorbeeld uien snijden, dat is handig. En een tekst over, zeg de 10 mooiste dorpen van Nederland zou ook op kunnen knappen met wat filmpjes.

De fictie Vook, dat weet ik niet. Er zijn er nu twee, een thriller en een romantisch verhaal.
Ik vraag me af of bewegend beeld en tekst elkaar niet in de weg gaan zitten. Het lijkt mij een beetje vlees noch vis. Het is geen boek maar het is ook geen film. En of de verwende kijker zit te wachten op niet al te high budget beelden?