Verlaten benzinestations (deel 2)

Deel 1 was makkelijk, die verlaten benzinestations hadden we vaak al eens gezien. Maar de regels van het spel maakten dat deel 2 even duurde.

Want ja, natuurlijk heeft het spel regels. Anders kun je wel aan de gang blijven. Goed, een verlaten benzinestation moet een benzinestation zijn geweest. Je hebt hier ook vrij veel gasstations maar die hebben, zelfs als ze verlaten zijn net niet die geheimzinnig desolate uitstraling. En bovendien zijn ze lelijk. De volgende regel is lastiger. We mogen niet naar een verlaten benzinestation op zoek gaan. Je moet hem per ongeluk passeren, zien vanuit je ooghoek, zoiets. Als je echt je best doet en al die half lege dorpen hier door gaat rijden vindt je vast vlot wat nog verlaten benzinestations. Maar dat mag dus niet. Waarom dat niet mag weet ik niet, het is nu eenmaal zo.

Aan de weg van Popovo naar Targovishte liggen een stel armetierige dorpen. Er wonen vooral Turkse Bulgaren en Roma. Dat laatste zorgt er voor dat op de weg, die toch al druk is door vrachtwagens die het liefst zo weinig mogelijk hun rem gebruiken, met regelmaat paard en wagens opduiken (Roma hebben vaak een moeizame relatie met het onderwijs en zonder diploma van het middelbaar onderwijs mag je hier geen rijbewijs halen). 

Het verlaten benzinestation van Dralfa ligt aan de doorgaande weg. Het is slecht zichtbaar door de hoeveelheid bosjes en struiken. Dralfa zelf is al geen plaats waar je vrolijk fluitend eens uitstapt en het benzinestation is, op z'n minst unheimisch en ook nog eens een vreselijke kolerezooi. 

Een feest voor het oog is het verlaten benzinestation van Trapishte. Het kan zo in een B-film. Trapishte ligt tussen Targovishte en Razgrad en is een keurig dorpje aan een keurige, best drukke weg. Waarom het benzinestation verlaten is is dan ook wat raadselachtig. De keten waar het toe behoort bestaat nog steeds, er komt best verkeer langs dus ... waarom staat het leeg? 

Ik heb natuurlijk, zoals bij zoveel dingen hier geen idee. Al bedacht ik me dat het er misschien is neergezet omdat Trapishte aan het traject van de bijna mythische Hemus snelweg ligt. 

Aan die weg wordt al gewerkt sinds 1973 (!) en hij is nog niet eens in de buurt van af. Maar mocht de weg er ooit komen dan levert een benzinestation natuurlijk heel veel geld op. Al kan die gedachte misschien ook betekenen dat ik hier nu al 3 jaar woon en in rare bochtjes in bochtjes begin te denken.

Op weg naar Sadina passeer je een bron. Omdat we er nooit eerder stopten deden we dat nu wel. Naast de bron bleek een massieve steen te staan, met tekst. En, op twee woorden na konden we de tekst lezen. Hulde en schouderklopjes voor ons. Op de steen stond dat in 1943 en 1944 op die plek communisten uit Sadina hadden vergaderd met partizanen uit de regio Popovo. En dat was het. Ik kan erg opgetogen worden van dit soort totaal vage, eigenlijk onbelangrijke monumenten waar niemand meer naar omkijkt. En aan de rand van Sadina vonden we ook nog een verlaten benzinestation. Topdag!

Over het benzinestation kan ik verder niets zeggen. Het is er, en daar gaat het om. Verder was het bloedheet en waren Annet en ik alle twee zwaar grieperig. 

Maar, we hadden toch maar mooi een onbelangrijke steen met onbelangrijke tekst en een verlaten benzinestation gevonden. En dat allemaal zonder er naar te zoeken.