Summer's here and the time is right om een stukje door de velden te lopen.

Het is zomer. Zwaar zomer. De normale temperatuur voor de volgende weken ligt rond de 32, 33 graden. Weken kan ook maanden zijn, of worden maar als ik dat opschrijf krijg ik het helemaal benauwend warm.

Hier in het dorp zie je weinig mensen meer buiten, zo tussen 10 in de ochtend en 4 uur in de middag. De poezen zijn wel de hele dag nog buiten maar die slapen gewoon. De hele, hele dag. 

Dus staan we nu soms om 5 uur op. We geven onszelf en de poezen wat eten en gaan een stukje lopen. Als we tussen 8 en 9 uur weer terugkomen is het pas 23 graden. 

Aan het begin van een veld zonnebloemen is het nog wat schemerig.

Aan het eind van het veld is die schemering al helemaal opgelost.

Soms hoor je vanuit het bos een raar geblaf komen. Het is een hert dat alarm roept. Een ree duikt op uit een veld met graan en holt het bos in. Er zit een mooie, gele vogel wat te fluiten naar een andere gele vogel die een aantal zonnebloemen verder zit. Een vos scharrelt lang rond, als een 10 jarig jongetje op zoek naar iets dat hij pas herkent als hij het vindt. 

Het graan wordt al van de velden gehaald. Wat overblijft zijn langstreperige lijnen in velden waar je eindelijk weer overheen kunt lopen. Op een heuvel staat een vrachtwagen. Straks, als het oogsten verder gaat brengt hij het graan naar een fabriek in Popovo. De chauffeur is in de auto blijven slapen. Hij kijkt even als we voorbij lopen. Misschien schudt hij zijn hoofd en mompelt hij "buitenlanders".

Nu kan ik al vrolijk worden van de lijnen in het veld maar straks, later in september of oktober als de zonnebloemen en de mais van het veld gaat dan, dan zijn de staken die overblijven nog veel mooier. Naar links buigend, en een stukje verder weer naar rechts. Het is maar hoe de oogstmachine er doorheen rijdt.

Maar dat is veel later, eerst willen de poezen weer aandacht. En eten. Alweer.