Over het vuur bij tante Annie

Toen we bij het huis kwamen waarvan we dachten dat tante Annie er woonde zag ik Dancho al bij het vuur staan. Hij schoof er net een vrij enorm dikke tak op. Het vuur brandde gretig. En het kwam ook veel hoger dan ik me had voorgesteld.

Tante Annie woont natuurlijk niet in Palamartsa maar in Zutphen. Maar Stefan Danchev deed Annet, van wie tante Annie de tante is, voor ze wist dat hij Stefan Danchev heette erg aan tante Annie denken. Niet al te groot, een rond gezicht met daarop bijna altijd een lach. En immer vrolijke ogen. Ik herkende het wel een beetje en sindsdien zeggen we dus "Kijk, tante Annie is er ook" als we Stefan Danchev ergens zien.

Het feest van zirni zagovestni (Сирни заговезни) was ons tot nu toe altijd ontglipt. We zagen er na afloop wel eens foto's van maar van te voren zei nooit iemand dat het er aankwam. En dat was jammer. Want waar wij wonen springen ze met dat feest over een brandend vuurtje. Verder heeft het van alles met Pasen te maken maar ik kwam niet verder dan dat springen over een vuurtje. Het deed me vaag denken aan het gewandel over hete stenen van de schreeuwerige E. Ratelband. 

Voor het huis van tante Annie stond een tafel vol eten. Her en der liepen wat mensen. De meesten kenden we van gezicht al hadden ze dan nog geen bijnaam. Tante Annie nodigde ons, vriendelijk als hij ook in het echt bleek te zijn, uit om zijn huis te bekijken. Hij woonde er eerst met zijn broer. Maar die was dood. Dat deel van het huis leek een pakhuis van oude meubelen. Vrolijk liet tante Annie ons zijn tuin zien, de kippen, de poezen, de hond. Er drentelde een kind rond. Dat was van zijn dochter. Hij vertelde dit, en ook nog dat. 

Toen we klaar waren met het bezichtigen bleek het vuurspringen al bezig te zijn. Dat ging nogal terloops. Iemand stond op, wandelde naar het nu ingezakte en voornamelijk smeulende vuur en sprong er overheen. Er werd niet gejuicht of geklapt. Ik sprong, Annet deed dat ook. Gosho natuurlijk, Ralitsa sprong met een kind in de armen. Het kind vond het maar niks. Een mevrouw van zeker tachtig werd naar het vuur begeleidt en zwaaide haar been er overheen. Dat was ook goed.

We spraken er een jongen die even in Nederland was geweest. Een bureau had hem werk beloofd. Maar dat werk kwam maar niet. Toen hij naar Bulgarije terug wilde moest hij wel eerst nog even allerlei onkosten betalen. Ondanks dat vond hij het een mooi land, Nederland. 

Dancho vertelde dat hij vroeger op een combine had gereden. We zaten zomaar naast een man die op een heus Machine Tractor Station had gewerkt. Hij wees naar het dal voor ons en vertelde dat daar ooit een leger had gelopen. Welk leger kon ik niet echt goed verstaan.

Ondertussen werd er wat gegeten en natuurlijk gedronken. Er blafte een hond, een kind zat op een speelgoedtractor. En het kwam bij niemand op om "Tsjakka!!!" te roepen.