Een opgraving op een steenworp

Vandaag is het plots even hoogzomer. En daarom liepen Annet en ik maar eens langs de Teletubbie heuvels vlak buiten het dorp om uit te komen bij "Kovachovets kale". Dat is een, volgens de bijschriften want veel weet ik er zelf niet van, de opgraving van een ommuurde  stad uit de laat romeinse tijd. 

Na een uurtje lopen (dorp uit, dan naar links over iets dat een romeinse weg zou zijn maar het lijkt verdacht veel op alle andere tractorpaden die hier zijn, weer naar links, voor Bulgaarse begrippen drukke weg oversteken en je bent er) kwamen we bij de verder uitgestorven opgraving. 

Wat verscholen onder een afdakje zaten drie mensen. Een mevrouw liep op ons toe en zei iets dat we nog niet geleerd hadden in het Bulgaars. Toen de conversatie niet op gang bleef komen belde ze met iemand die wel Engels sprak en die duidelijk maakte dat de toegang 1 lev ( 50 eurocent) was. Na betaling ging ze ons blijmoedig voor naar een informatiecentrum dat nog dicht was. De deuren gingen open, de lichten gingen aan en dat allemaal voor ons. Er waren wat potten, wat scherven en een mooie maar vooral erg enorme maquette.

Ondertussen vertelde de mevrouw in Bulgaars waar we maar delen van begrepen iets over wat we zagen. Ze stelde voor dat we elkaar de hersens in zouden slaan met een bijl en een zwaard en omdat we niet uit konden leggen dat we dat een wel heel kinderachtig idee vonden deden we maar gewoon mee. De mevrouw maakte er breed lachend een foto van. 

Daarna was ze een tijdje weg om te zoeken naar een heuse folder met informatie over bezienswaardigheden in de omgeving. We werden, nadat ze de folder had gevonden oprecht erg blij van haar vondst. Jaren terug vond Annet al eens een pdf van de folder in een krocht van het internet maar dit was de eerste keer dat we het ding in het echt zagen. 

Toen we naar de opgraving zelf slenterden kwam de mevrouw nog achter ons aan gehold. Ze had nog twee bijbehorende routedingetjes gevonden die bij de folder hoorde. Volledig verrast met al deze documentatie liepen we daarna heel toeristisch rond. 

Wat nog niet makkelijk was want het uit boomstammen gemaakte rondwandelweggetje, nou ja, de boomstammen waren niet echt gelijk, en zaten ook vaak best los. Omdat er verder niemand was zijn we maar van het voorgeschreven pad afgedwaald. 

We kuierden door de meest recente opgraving, die van het badhuis. We vonden een mooie gekleurde potscherf en omdat dit land gemaakt is van potscherven leek het ons niet dat iemand nu juist deze zou missen. Zoals bij de meeste opgravingen begreep ik nauwelijks wat ik zag maar het rondlopen alleen is al fantastisch. We kochten nog een boek over de opgraving. Bijna volledig in het Bulgaars maar ik gok dat het ook in een andere taal verpletterend saai zou zijn. 

En daarna liepen we weer terug naar huis.

De opgraving was leuk, de vriendelijke mevrouw fantastisch en de folder bleek, net als de eerder gevonden pdf uit 2013. Het was al met al alweer een prachtige dag.