Wandelen in Petra: van Little Petra naar Petra via "de richel" en het klooster (6)

Niet te missen wandeling over een vlakte en met een fijne klim en ernstig imposante uitzichten.

Duur: ongeveer drie uur tot het klooster/the monastry/ad deir.

De route wordt vaak "the backdoor to Petra" genoemd en wordt vaak gelopen door groepen die uit de richting van Feynan komen. Maar je kunt hem heel goed (en een stuk rustiger) lopen zonder andere mensen. Menig bedouin zal je aanbieden om te gidsen, maar ook dat is overbodig.

Neem een taxi naar Little Petra. Daar kun je weer wat monumenten en facades bekijken. Maar daar gaat het hier niet over.

Neem de "weg" die bij de ingang van Little Petra naar links gaat.

Volg de weg, die naar rechts buigt en door een vallei slingert voor iets van een half uur tot drie kwartier. Voor je zie je een grote, vrijstaande rots. Neem de weg die rechts om de rots gaat.

Neem een vager pad dat rechts over de vlakte loopt (de vlakte is landbouwgrond, bagger daar dus niet met je grote schoenen doorheen, blijf op de weg). Voor je zie je een aantal valleien/wadi's. Sla aan het eind van de vage weg naar rechts af en ga voorbij de hoge berg hierboven op de foto. Het aantal "wegen" neemt nu toe. Volg de weg die links van de hoge berg een vallei in draait. Volg deze weg tot die ophoudt en je bijna de vallei ingaat. Kijk naar rechts en je ziet een metalen paal.

Loop naar het bord en negeer wat er op staat. Zoek rechts van je naar een trap die naar beneden gaat.

Volg daarna dit pad. Meer is het niet.

Het pad is in de loop van de jaren flink opgeknapt dus je kunt rustig om je heen kijken.

Na drie kwartier, een uur of zo kom je op een breed plateau een bedouin tegen die daar thee verkoopt. Het is een aardige, oudere man die daar al jaren staat. Hij vertelt je graag in gebroken Engels over de omgeving. Heel druk heeft hij het niet dus drink wat thee en vraag niet om wisselgeld.

Na de meneer met thee loop je verder, naar de redelijk mythische richel. De richel was ooit een stukje van een meter of drie waar geen pad meer was. En wel een diepe afgrond. Je hield je vast aan een rots en schuifelde verder over een paar centimeter breed stukje steen. Ik deed dat één keer en als er toen geen mannen met bergbeklimervaring waren geweest was ik omgekeerd, doodeng was het. Nadat er eind vorige eeuw weer een toerist dodelijk verongelukte is de richel breder gemaakt. Annet en ik deden die bredere richel eerder, met een groep. Door de groepshysterie over de richel vonden we dat toen nog steeds erg eng.

Dit zou de richel kunnen zijn. Maar we weten het niet zeker. Doordat er niemand was die kon vertellen dat het nu eng werd liepen we makkelijk en redelijk vrolijk, met in het achterhoofd de gedachte dat de richel nog moest komen. Toen we begonnen te dalen begrepen we dat de richel al geweest moest zijn.

Hier is vast een wijze les uit te trekken. Maar voor je het weet krijg je dan twitterbanaliteiten als #goedbezig of #zinin. Dus de wijze les sla ik over.

Daal wat af. Adem uit. En volg een puinig pad naar het klooster.

Hang een tijdje rond bij het klooster.

En ga daarna langs het normale pad met erg veel kraampjes waar het altijd happy hour is en alles ook een special price just for you heeft weer naar beneden.