Paak, .Paak! #NSJ dag 2

"Brak."

"Nee, we zitten brak in de tuin van het hotel."

"Wat nou hoezo? Ga jij maar eens urenlang door zo'n festival dwalen. Mensen ontwijken, naar eten zoeken, in rijen staan en dan heb ik het nog niet eens over de mentale sprongen die je steeds maakt."

"Nou, we begonnen met redelijk serene pianomuziek van meneer Pieranunzi, keken naar jazz met een tuba maar het was daar zo warm dat je het zaaltje bijna uitdreef en we zaten net te wachten op de innerlijke zelfexpressie van een groepje met pianist Taborn toen we besloten dat het anders moest."

"Anders, gewoon anders. Dus stonden we plots bij St. Germain. Ja, dat ken je wel. Die maakte ooit lang terug zo'n loungehousedancezittenopeenterrascd "Tourist". Overal hoorde je dat ding. Tot tijdens de bejaardenbingo aan toe. Het was een beetje een rommeltje maar een leuk rommeltje. Nieuwe cd die niet helemaal gelukt is, nu met Afrikaanse muziek door de loungetingels. Gezellig maar het ging niet echt ergens over. Al vonden de Libbele feestweekbezoekers het wel heel leuk. Ik bedacht nog een blogje waarin zo'n meneer en mevrouw helemaal werden afgebrand maar dat vond ik dan toch weer niet aardig van mezelf. Tenslotte stonden wij er ook."

"Ibrahim Maalouf, die speelde op het eind, nu met zijn electrische band. En het was weer goed. Hard, soms heel hard maar hij kan zelfs met orkaankracht nog een motiefje spelen dat de tranen in je ogen brengt. Beetje veel publieksparticipatie, dat wel. Eigenlijk zou de man wat minder pleaserig moeten zijn, dan was het nog beter misschien."

"Gister zei ik nog tegen je dat het lastig zou zijn om boven Kamasi Washington uit te komen. Nou, dat lukte toch. Anderson .Paak. Ja die punt voor Paak hoort erbij. Met jazz had het niets te maken. Hiphop, soul, weet ik het. Maar wat een energie denderde daar opeens over het podium. De man kan zingen, rappen, drummen als een beest en heeft een angstig strak spelende band. Beroemd is hij misschien nog niet maar dat gaat hij wel worden. Heel groot en heel beroemd. Ik kreeg er een beetje een Prince of een D'Angelo gevoel bij. Van die orde van omvang zeg maar."

"Nee, we gaan nog even verder met hier brak in de hoteltuin zitten en dan gaan we weer kijken vandaag. Zitten kijken want we beginnen wel licht te wankelen zo langzamerhand."