"Nee hoor, dat is meneer Vascobelo niet", zei ze het lachend. "Ik weet eigenlijk niet of die wel bestaat. Het is gewoon een oude foto. Die hebben we uitgeknipt en in het doosje geplakt".
Van vrolijk toegegeven vorm zonder inhoud kan ik erg blij worden, zolang het niet te gek wordt.
Ik ben een pietluttige, autistische reactionair. Als het over boekhandels en veranderingen gaat. En hoewel mijn relatie met boekhandel Scheltema aan het Koningsplein in Amsterdam sinds de Polare ramp niet meer was wat het jarenlang geweest was werd ik niet echt blij vrolijk van het nieuws dat ze zouden gaan verhuizen naar het Rokin. Op zo'n nieuwe plek ligt alles op een andere plek, gaan er misschien allerlei nieuwerige fratsen verzonnen worden en voor je het weet is er weer een zekerheid in het leven verdwenen.
Dus bezochten de Leukste Vrouw ter Wereld en ik gisterochtend om 11 uur met loden voeten de nieuwe boekhandel. Nou ja, ik had loden voeten, de LVtW kon er allemaal niet zo mee zitten.
Vijf verdiepingen zijn er. Beneden de kassa's, tijdschriften en veel ruimte voor boeken in grote hoeveelheden. Ik schrok wat van de aanprijzing dat een bepaalde stapel iets met De Wereld Draait Door te maken zouden hebben, of dat een boek goed zou zijn omdat het daar omhoog gehouden was maar er waren ook veel andere dingen. Daarna een verdieping met fictie, twee met non-fictie en boven de ramsj en de boeken die ooit van iemand anders waren.
Er zijn geen trappen, er zijn roltrappen. Dat is fijn. Als je met een stapel boeken loopt is een roltrap voor iemand met mijn motoriek een verademing. Ze maakten wel een beetje gierend bromgeluid maar dat went wel denk ik en de LVtW had het niet eens door. Dus misschien kwam dat bromgeluid door m'n verkoudheid. De inrichting is functioneel, open, het licht is goed en er lijkt meer plek te zijn dan in de oude winkel om boeken frontaal te presenteren. Of het klopt weet ik niet maar er lijken ook meer titels te zijn dan voorheen. In ieder geval was het plankje Midden Oosten uitgebreid naar twee en een half.
Ik zocht drie boeken, geen van drie echt gloednieuw of populair. Ik vond er twee. Dat is best een goede score. En ik rekende 9 boeken af. Met het verleid worden zit het dus ook wel goed. Dikke plus was het ontbreken van die vreselijke "Zijn het cadeaus?" zin bij het betalen. Ik hoop maar dat het beleid is en dat het niet door het vroege tijdstip kwam dat de kassa meneer het niet vroeg.
Andere dingen. Niet onbelangrijk, er is een toilet, en je hoeft niet met muntjes te klooien om er gebruik van te maken. Op elke verdieping is ruim plek om te zitten en wat in je boeken te bladeren. Er is een ruimte voor lezingen of presentaties maar verder worden er gelukkig weinig modieuze pogingen gedaan om je bezig te houden met iets anders dan waar je voor komt.
Je kunt er ook koffie drinken, en iets eten. Dat was bij de vorige Scheltema vaak een bron van uitzichtloze irritatie. Alleen in Luxor, Egypte heb ik in 1992 ooit langer op een bestelling gewacht en dat kwam omdat de twee vrolijke Egyptenaren alle bonnetjes gewoon op een tafel gooiden en de man die deed alsof hij kok was daar op goed geluk af en toe in graaide. Gisteren in Amsterdam ging het allemaal een stuk vlugger. De rekening kwam in een wat overdreven doosje, met een fotootje erin geplakt. Maar dat was de enige vorm zonder inhoud van die ochtend.
Niks te zeuren dus? Nee, het is raar, maar er was niets te zeuren. En echt, als je mij bent is het heel makkelijk om iets te vinden om over te zeuren.
Hoogstens nog een kleine tip. Verzin iets waar de klant een tijdje zijn net aangeschafte boeken in kan bewaren. Voor als de klant daarna nog het hellehol wat Amsterdam kan zijn in moet, op zoek naar dat ene paar schoenen dat niet bestaat, maar waar je wel heel lang naar kunt zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten