Toen we vannacht, tegen half drie, eindelijk het licht uit wilden doen holde Poes voorbij. Scheurde is eigenlijk een beter woord. Dat doet hij soms als hij opgelucht, of erg uitgelaten is.
Maar misschien wilde hij nu gewoon duidelijk maken dat er maar één echte zwarte messias is. En daarna spuugde hij zijn brokjes uit.
Ergens rechts van me stond een jongen. Hij bewoog soepel. Hij was het dansen gewend, dat kon je zien. Het hele optreden heeft hij staan glimlachen, breed. En af en toe boog hij zijn hoofd, deed zijn handen voor zijn gezicht en schudde daar wat mee. Alsof hij steeds weer verbaast was dat hij aanwezig was. Mocht zijn leek het haast.
Kun je, zoals D'Angelo 14 of 15 jaar wachten met het uitbrengen van een nieuwe cd, Black Messiah en dan opboksen tegen de hype? De hype overstijgen? Voorbij de hype komen?
Hij had al eerder oogcontact met haar gemaakt. Maar tijdens de het laatste lied van de laatste toegift liep hij haar kant op, hurkte, keek naar haar en strekte zijn arm uit. Zij duwde zich wat naar voren en hield een paar regels zijn hand vast. Daarna ging hij weer verder. En ze zal best geweten hebben dat hij dat misschien wel altijd doet tijdens het lang uitgesponnen "How does it feel?". Maar dat zal haar niet uitgemaakt hebben, zij had de hand lang vastgehouden.
Ik zou zo graag iets zinnigs zeggen over wat ik gisteravond zag. Iets dat nog niet eerder gezegd is in een recensie van een concert van D'Angelo (het was de tweede avond dat hij speelde in Paradiso, over de eerste avond hier een verhaal, en hier, en hier). Maar dat gaat niet lukken.
Ik kan mopperend beginnen over dat als het publiek op tijd komt een artiest ook op tijd op het podium mag gaan staan en niet ruim een uur te laat. En omdat het zo lang duurde ga je je, ik dan, licht of erger staan irriteren aan bijvoorbeeld de geur van een volgepakte zaal. Soms ruik je zweet, of friet, of hamburger, teveel parfum, weed en gisteravond zou ik zweren dat het soms, bij vlagen naar een konijnenhok rook.
Maar dat zou loos gebabbel zijn.
Ooit (in 1987, ik heb het net even opgezocht) zag ik Prince optreden, buiten. In de Galgenwaard in Utrecht. Het regende maar dat had iedereen pas door na afloop. Ik heb altijd gedacht dat het niet beter, opzwepender, strakker of extatischer kon dan toen. Maar daar ben ik dan dus gisteravond van teruggekomen.
Na afloop, ergens na 12'en zaten de leukste vrouw ter wereld en ik op een trapje naast Paradiso. Nou ja, zij zat. Ik was bang dat als ik zou gaan zitten ik niet meer op zou kunnen gaan staan. We waren uitgewrongen, drijfnat, weggeblazen, overdonderd en doodmoe. Het enige dat er nog uitkwam was een vaak herhaald "Zo zeg". Tenminste dat zei ik, en ik denk dat zij dat ook zei maar ik was, en ben tijdelijk te doof om dat zeker te weten.
"Zo zeg".
Dat moet het dan maar zijn.
Ik ga de brokjesspuug even opruimen.
Van die andere zwarte messias.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten