woensdag 9 januari 2013

Atmosphere in de jeugdbibliotheek (geen bibliotheekinhoud)


"He?".
"Ja".
"Maar, hoe kom je daar aan?".
"Hij stond gewoon bij Selbach in de bak".
"Echt?".
"Ja. Ze hebben er nog een paar hoor".
"Goed zeg. Zullen we hem even opzetten?.
"O ja. Vlug".

We kenden het liedje wel, Kleine Ton en ik. Het was toen al heel wat als je kon zeggen dat je het gehoord had. Op een feestje had iemand met enig gevoel voor theater het "Licht und Blindheit" singeltje uit een linnen tas gehaald.
"Kijk, Atmosphere van Joy Division", zei hij rustigjes.

LICHT UND BLINDHEIT Sordide Sentimental: SS 33002 (7") 1980 
 Atmosphere 
Dead Souls 
 Recorded in October/November 1979 at Cargo Studios, Rochdale. 1,578 copies were issued by the French company Sordide Sentimental in March 1980, accompanied by a booklet written by Jean-Pierre Turmel. Made to be played at 33 rpm

De aanwezigen reageerden kalm. Al was het zorgvuldig bestudeerde kalmte. Dat kun je al als je 17 of iets dergelijks bent.
"Och".
"Leuk".
De bas in het begin, de drums die aan komen rollen, en dan die stem, die toen nog leefde. Nog net. 
Iedereen die naar het lied luisterde, en het werd die avond doorlopend gedraaid heeft toen minstens één manier bedacht om het singeltje te ontvreemden.

Ton en ik werkten op zaterdag in de bibliotheek. Omdat twee jongens die alle twee Ton heten wat verwarrend was werd hij "Kleine Ton" genoemd. Vooral omdat ik veel langer was, niet echt omdat hij klein was. Hoogstens kleiner. De jeugdafdeling waar we achter de balie zaten leek weinig op de bibliotheken van nu. Er stonden wat kasten, en ergens een rieten kuipstoeltje. Meer was het niet. Maar er stond wel een pick-up in de kast achter de balie. 

Toen Atmosphere, na de dood van Ian Curtiss, ook voor gewone stervelingen te koop was kocht één van ons tweeën in een pauze het lied. En al vlug rolden die drums door de bibliotheek. En nog een keer.

Niemand van de volwassenafdeling kwam vragen of het lied zachter dan wel uit kon. Waarschijnlijk waren ze allang blij dat het niet om een hele lp van Kraftwerk of Frank Zappa ging.  

Geregeld kom ik in de stad mensen tegen, die ik nog ken van toen ze als kind in de bibliotheek kwamen. Voor het verhaal zou het mooi zijn als er één altijd, of maar soms, een Joy Division t-shirt zou dragen. Maar dat is natuurlijk niet zo. We glimlachen, groeten en soms zijn er wat korte "weet je nog" zinnen.

Er komt geen clou hoor, die is er niet. Kom op zeg, niet alles heeft een betekenis.










   
 

4 opmerkingen:

  1. Ik moest even aan die puntmutsen wennen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. die puntmutsen vind ik ook niks, maar die muziek... Jaaa! Af en toe draai ik muziek ook harder in de bibliotheek, maar nooit tijdens openingstijden, behálve in de kinderboekenweek!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vroeger draaiden we gewoon de muziek tijdens de openingstijden. Maar ja, dat was dan ook heel vroeger, voor er klantsegmentaties bestonden enzo.

    BeantwoordenVerwijderen