"Die beer? Die beer heeft pa gekocht voor je geboren werd. We hadden een oude wieg, van bij mij thuis. Die wieg staat nu in Canada. Maar ik wilde een eigen wieg. Je moet denken, na zoveel jaar...
Op een maandagmiddag zijn pa en ik toen naar Utrecht gegaan. Ik moest voor controle naar het ziekenhuis en we hebben toen in één of andere winkel een wieg gekocht. En toen zei pa, "hij krijgt" of "ze krijgt", ik weet niet meer wat hij zei, "hij krijgt van mij een beer". En toen heeft hij die beer gekocht, in diezelfde winkel. Van Steiff, en dat was toen heel veel geld hoor, tweeëntwintig en een halve gulden. Maar hij was ook zo blij".
"Je hebt ook nooit een andere beer gehad. En één keer, toen logeerden we een paar dagen in De Bilt en toen reden we ongeveer bij, ik weet niet meer precies waar, en toen sprong je overeind, "M'n beer", riep je, "Waar is m'n beer?". Ik zei, "ja, ik maar ik kan toch niet terug", want ik had nog een andere beer. Die had je nooit gebruikt. Maar die was niet goed. Mijn zwager heeft de beer meteen op de post gedaan en toen was het weer goed".
"Ik ging je halen. In het ziekenhuis. En toen zei de zuster, "U moet nog even wachten", want je had een bloeding gehad. Dat schijnt meer te gebeuren bij amandelen knippen, maar goed. En ik zie je nog staan aan de hand van de zuster en jij had de beer in je hand. En de beer zat helemaal onder het bloed".
Het bloed heb ik geprobeerd er af te krijgen maar hij heeft altijd vlekken gehouden. Het mooie was er vanaf. Och ik zie je nog, je was toen nog zo klein. En met de beer in je ene hand. Och ja".
"Hij was gewoon versleten, je nam hem overal mee naar toe ook. Altijd die beer, nooit een ander speeltje. Altijd die beer".
In de nacht zit hij voor de wekker. Omdat ik denk dat ik slechter slaap als ik de rode getallen kan zien. Ik zou de wekker natuurlijk om kunnen draaien, dan zijn die cijfers ook onzichtbaar.
Maar dan zou Beer zich waarschijnlijk overbodig gaan voelen.
