"Daar begin ik niet aan hoor"

"Maar. Ik snap het gewoon niet. Jokers? Plakken?".
"Ja. Doen jullie dat dan niet?".
"Ik weet niet eens wat het is, laat staan dat we het doen".
"Dat snap ik niet. Je krijgt er korting mee. Hebben jullie teveel geld dan?".
"Nee, dat niet maar, je dwaalt af. Vertel even wat dat is dan, jokers plakken".

"Kijk. Je hebt zo'n boekje. Daar zitten plakkertjes in. En die kun je dan op sommige boodschappen plakken. En dan krijg je korting".
"Oh, die actie van de Albert Heijn, van die reclame".
"Dat zei ik. Beneden, in de supermarkt. Waar ik altijd kom".

"Maar, wat was er dan met die jokers?".
"Nou, ik moest wat boodschappen hebben en die had ik gepakt en in mijn rollator gedaan. Daar zat ook dat boekje in, van die jokers".
"Maar waarom ben je dan zo boos?".
"Ik ben niet boos. Ik ga me daar een beetje boos blijven om zo'n meisje zeg. Dat doe ik niet hoor. Dat is het niet waard".
"Goed. Je bent niet boos. Maar vertel toch gewoon even wat er dan gebeurde".

"Nou, ik was klaar en toen kwam ik bij de kassa..."
"Was dat vanmorgen? Op zaterdag is het altijd erg druk daar".
"Welnee. Het was gister, en het was helemaal niet druk. Ik was meteen aan de beurt".

"Dus ik had al mijn boodschappen uit mijn rollator gehaald en op de band gelegd en toen dacht ik aan dat boekje met die jokers".
"Oh, dat is het. Je moest ze er heel vlug opplakken. Kon je het boekje niet meer vinden dan?".
"Natuurlijk wel. Ik weet altijd precies waar ik de dingen laat, ik ben wel oud maar ik heb ze nog allemaal goed op een rijtje hoor".

Nee, dat was het niet. Ik had de spullen op de band gelegd en toen dacht ik aan dat boekje met voordeelplakkers. Dus ik pak dat boekje en wil de goeie sticker opzoeken om te plakken, en weet je wat dat meisje achter de kassa toen zei?".
"Nee".
"Daar begin ik niet aan hoor".
"Wat?"
"Daar begin ik niet aan hoor. Dat zei ze en toen scande ze vlug mijn boodschappen. En daar stond ik met mijn voordeelboekje".
"Stonden er dan veel mensen achter je? Dat ze daarom haast had?".
"Er stond één mevrouw achter me. En weet je wat die zei?".
"Nou?".
"Ja mevrouw. U moet die jokers wel in de winkel al op de boodschappen plakken".

"Ben je toen boos geworden?".
"Daar? In de winkel? Nee hoor, toen niet. Ik heb betaald en ben weggegaan. Als mensen zo'n haast hebben denk ik altijd, wachten jullie maar tot je ook 87 bent en niet zo snel meer gaat".

"Maar het is wel jammer van die korting".
"Ja. Maar ik ga er niet meer over beginnen hoor. Ik heb geld hoor. Je weet toch waar het ligt he? Als het nodig is. Dat heb je toch wel onthouden he?".