De hamster meneer en de proefballon

"Zeg jongen. Maar waar kan ik dat ding nou kopen?".
"Sorry? Ah, goedemiddag. U bent er weer. Ik begon u al te missen".
"Na dat stukje dat je over me schreef dacht ik, ik kom even niet meer. Moest dat nou zo jongen? Hamster meneer? Dat zeg je toch niet?".
"Oh. Dat. Ja. Sorry. Vond u het erg vervelend? Het heeft anders wel geholpen geloof ik. Het woord uitleenfabriek heb ik daarna niet meer gelezen".
"Vervelend, och. Alleen die naam he. Ik noem jou toch ook niet "De man van de leukste vrouw ter wereld".
"Zo dan. U leest de bibliotheekblogjes dus nog steeds?".
"Daar kom ik juist voor jongen. Waar kan ik hem kopen?".
(...)
"Kijk nou niet zo appelig jongen. Die B-reader van jullie. Waar kan ik die krijgen?".
"Ach, de B-reader. Tja. Kijk. Weet u ...".

"Ha! daar had ik je mooi te pakken he jongen. Laat maar hoor. Ik zat je maar een beetje te stangen".
"Haha. Hahahaha. Goh. Leuk.".
"Niet zo flauw doen he. Je hoeft echt niet zo triesterig te kijken. Jullie hebben het over jezelf afgeroepen".
"Nou nou. Jullie. Jullie".
"Ja. Jullie. Die club van jullie. De VOB. Dat zijn jullie toch ook allemaal zelf?".
"Nou ja. Misschien. Goed. Het is een brancheorganisatie maar om nou meteen jullie te zeggen".
"Typisch bibliotheekhouding jongen. Als jullie iets leuk vinden zijn jullie één club maar zodra iemand het ergens niet mee eens is is het weer ieder voor zich".

"Heeft u nog leuke nieuwe dingen over hamsters gelezen de laatste tijd?"
"Niet afdwalen jongen. Bij de les blijven he. Blijven opletten. Ik ben toevallig wel zo'n klant die te bereiken is met een consequente, aansprekende propositie. Ha!"
(...)
"Je weet niet meer wat je moet zeggen he? Goh, anders ben je nooit zo mat".
(...)
"Nee, maar jongen. Nu weer even serieus. Kijk. Ik volg het allemaal met veel belangstelling hoor. En het heeft natuurlijk ook best een heel hoge amusementswaarde, dat gekrakeel rond die B-reader. Buiten is het warm en op het beeldscherm is het gezellig enzo. Maar echt, hoe werkt dat bij jullie?".
(...)
"Je weet het zelf niet he? Als ik het allemaal een beetje gevolgd heb was er dus eerst een concept nota. Die nota is behandeld, aangenomen maar hij was misschien ook wat, tja, mat. Niet inspirerend zeggen jullie dan geloof ik. Dus de taal moest wat worden opgeinspireerd worden zeg maar".
"Opgeinspireerd is geen mooi woord. Het is niet eens een echt woord".
"Nee, consequente, aansprekende propositie, dat is een mooie zin".
(...)
"En weer stil. Goed zo. Dus die nota is vastgesteld. Werd herschreven. Herlezen, opgemaakt, dat soort dingen. En toen zette iemand hem online. En plof, de B-reader was geboren".
"Zoiets ja".
"Maar jongen. Is dat niet een beetje raar? Dat er opeens een ding in een tekst wordt gezet waarvan niemand nog iets wist, waarover in die eerdere concepttekst met geen woord gesproken wordt? En, als ik het allemaal goed begrijp weet ook nog niemand wat het ding precies is. Want dat gaan jullie nog verzinnen. Er is nog helemaal geen B-reader. En dat staat nog in de krant ook!".
"In de krant?"
"Ja. Jullie strategienota heeft het Financieel Dagblad al gehaald. Nou, dan weet je, dan duurt het nog maar even of de reageerders van De Telegraaf storten zich op je".
"Dat zal toch niet?".
"Nou, daar zijn ze anders nogal van "En dat van mijn belastingcenten" en je kunt je afvragen of je met gemeenschapsgeld nog een eReader variant moet laten ontwikkelen. Met of zonder kek logo".
"He. U bekijkt het allemaal wel van de donkere kant he?"
"Donker? Donker? Niks donker. Ik ben juist reuze zonnig gehumeurd. Ik heb er zin in. Gaan jullie maar fijn brainstormen over die B-reader. Dat gaat maanden duren. En, ik ken jullie zo langzamerhand een beetje, jullie gaan het niet eens worden. En het internet zal er weer vol van staan. Dus nee, donker, juist niet. Als jullie nog een tijdje zo gezellig langs elkaar heen blijven kletsen zie ik nog wel een reality soap opduiken "Oh Oh B-Bibliotheek" of zo".
"Ha. Leuk. Lachen".
"Oh wat zijn we chagrijnig. Vrolijk eens een beetje op zeg. Jullie doen het allemaal zelf hoor".
"Stopt u nou toch eens met dat ge-jullie".
"Och, nou dan blijf je maar zo kijken. Maar, ik ga hoor. Ik moet weer achter de pc. Er kan immers zo weer een proefballon van jullie voorbij komen waaien".