Op een veranda, in een kerk

"Hi i'm Luke".
We stonden te wachten voor de Amstelkerk in Amsterdam. Later zou Lambchop spelen en wij, de leukste vrouw ter wereld en ik, waren weer eens heel erg op tijd. Naast de deur rookte een klein mevrouwtje een sigaret. Wat later stonden we met haar te praten, dat Amsterdam zo'n mooie stad was en dat ze in Amerika allemaal dachten dat we hier de hele dag stoned rondliepen. Het mevrouwtje was Cortney Tidwell, ze zou iets later het voorprogramma zijn voor Lambchop en daarna in die band weer meezingen. Terwijl we met haar stonden te praten kwam er een jongen bij staan. Hij gaf me een hand en zei dat hij Luke heette. Luke bleek later op de avond steelguitar te spelen in Lambchop.

There's not much for you this summer

Guess you'll be a local bummer

Lambchop maakt al jaren dezelfde cd. En op die cd's staat steeds hetzelfde lied. Misschien kun je hun muziek country noemen. Of hele trage blues. Of een hoorspel met een melodie. Maar die omschrijvingen kloppen niet. Of zeggen het niet goed.
"God wat is het toch trieste muziek", zegt de leukste vrouw ter wereld altijd als Lambchop klinkt. Maar triest is ook niet echt goed. De muziek lijkt een beetje, sorry voor de simpele vergelijking, op een schilderij. Hier wat woorden, daar nog wat zinnen en dan nog wat muziek. Hier wat, daar nog een beetje. Muziek die er nog net is, muziek die bijna weg is. Alsof je op een heel warme dag door een bos loopt en toevallig bij een huis terecht komt waar iemand op de veranda een lied speelt. De zanger knikt naar je als hij je ziet, en speelt gewoon door.

I used to know your girlfriend

Back when you used to have a girlfriend

Ach, ik weet het ook niet goed. Misschien is dat het wel, met Lambchop. Dat ik het niet weet, of snap. Het is allemaal wars van opsmuk of kapsones. Klein, het zijn de verhalen van een ander waar je naar mag luisteren. Hier en daar snap je een zin. En de rest vul je zelf maar in.

Now she's had another baby

And her life has gone sub-urban

Lambchop speelde bijna de hele Mr. M. cd. Daar zou je naar kunnen luisteren. Daarna deden ze wat oudere nummers, een mooie "Greylines in Heaven" en een fijne "My blue wave". Iemand twitterde na afloop dat je ook gewoon thuis naar een cd had kunnen luisteren. Maar dat is onzin. Want thuis kun je niet kijken naar Kurt Wagner die op een veranda zit en gewoon verder speelt als hij naar je geknikt heeft.

Well, no doubt we'll see you later

You'll have your reasons you still hate her

Na de laatste toegift, een Bob Dylan lied zei Wagner "Thanks. See you all outside". En dat was ook zo. Als een predikant uit een Engelse detective stond hij later bij de deur. Hoewel een predikant misschien geen sigaret zou roken. Mensen gaven hem een hand. Een aantal gingen met hem op de foto. Wij stonden er wat naar te kijken.
En, al begrijp ik ook dat zelf niet, ik ben hem ook een hand gaan geven. En ik heb hem bedankt voor het mooie optreden. "Thanks man", zei hij.
Maar we hebben geen foto van dat moment genomen. Dat zouden we ook niet op die veranda hebben gedaan.

And I guess this is a night

When things seem better then they were