Telefonische boekpromotie

"Ik heb uw website hier voor me en ik zie daar berichten over een spreekuur van een kindercoach en iets over een interactieve kerstviering."
Haast plichtmatig mompelde ik maar weer eens iets als "Ja, bibliotheken gaan tegenwoordig echt niet meer alleen over boeken hoor".

Hier op het werk is het verboden mensen die telefonisch iets proberen te verkopen met mij door te verbinden. Maar zoals het met meer van mijn verboden gaat, niet iedereen houdt zich eraan. Daardoor had ik gister plots een vrolijk klinkende jongen aan de lijn wiens naam ik niet verstond. Voor welk bedrijf hij werkte was ook niet goed te verstaan en omdat je voordat je het weet in een vage, zinloze maar dure bedrijvenindex staat was ik nogal op mijn hoede.

"Oh, maar ik lees juist heel erg veel boeken. Meestal wel in het Engels, dat vind ik nu eenmaal fijner lezen."
Dat was een zin die hij waarschijnlijk niet uit het voorgekauwde script haalde. Afwijkender nog werd het toen hij vroeg wat ik eigenlijk zoal voor boeken las. Helemaal begrijpen deed hij mijn "ik lees nooit fictie" geloof ik niet maar dat ik voornamelijk boeken over het Midden-Oosten las vond hij wel boeiend. Zelf las hij bijna alleen fantasy en daar ging hij een tijdje enthousiast over door. Of ik dat ook wel eens las. Eerlijk als ik ben vertelde ik hem dat die boeken veel en veel te lang doorgingen, dat er altijd weer een deel 2 tot en met 8 kwam en dat ik schrijvers die, als ze het even niet meer weten vlug een tovenaar of een draak op laten duiken niks vond. Daar was hij het wel mee eens maar dan wist hij nog wel een schrijfster die ik wel goed zou vinden, Robin Hobb. Die deed ook wel iets met draken maar die konden gewoon worden verslagen. Ik moest vooral "Assassin's Apprentice" eens gaan lezen, dat was nog eens een prachtig boek.

Na ruim10  minuten over boeken gebeld te hebben moest ik hem eraan helpen herinneren dat hij mij iets wilde verkopen. O ja, dat zou hij bijna vergeten zijn. Iets met Google en terugvindbaarheid maar we waren het er allebei vlug over eens dat ik dat niet kon betalen.
"Sorry dat het verkopen niet lukte". Ik voelde me haast schuldig.
"O, dat geeft niks hoor, ik vond het een leuk gesprek, een beetje kletsen over boeken".
Ik beloofde hem dat ik die Robin Hobb eens op zou gaan zoeken. Hij benadrukte nog even dat ik dat echt moest doen en hing daarna met een vrolijk "Prettige middag nog" op.

Enigszins verpletterd heb ik daarna een tijdje naar de telefoon zitten staren. Ongevraagde boekpromotie vanuit een callcenter naar een bibliotheek. Het moet toch niet gekker worden.